Helgafell - 01.04.1943, Síða 15

En sá, sem fær að tala, tyllir sér
á tá, en skyggir þó, sem betur fer,
í mesta hófi á gamlan granítklett,
sem gnæfir yfir þá, sem koma hér.
Og steininn reisti hrygg og þakklát þjóð
á þrautatímum, foringja, sem stóð
á verði um hennar virðing, frelsi og rétt.
Hér var það,sem liún kvaddi’hann, stolt og hljóð.
En var ei hennar sorg á sandi reist?
Vér sjáiun eldvagn tímans fara geyst.
Og er ei líka miklu meira en fyrr
um menn og flokka, er allir geta treyst?
En þó að bærinn kalli oss klukkan þrjú,
vér kveðjum forsetann í þeirri trú,
að steinninn muni standa að ári kyrr
og stefna oss að sömu gröf og nú.
Og víst er sælt að geta gengið að
jafn góðum manni á svona vísum stað,
sem ault þess getur enga björg sér veitt,
þótt allt hans líf sé rangfært sitt á hvað.
Því nú er öllum annt um forsetann
og allir landsins flokkar slást um hann,
og þeir, sem aldrei tóku tryggð við neitt,
þeir telja sér hann utanflokkamann.
Og samt á land vort fleira en fólkið þarf
af foringjum, er sýsla með hans arf,
og það, sem varð hans verk um æfiskeið,
er vorum frelsishetjum dægurstarf.
Þær segja fyrir auk þess uppá hár
hvert ártal vorrar sögu og stjómarskrár.
En þóknist stærri þjóðum önnur leið
er þegar breytt rnn dagsetningu og ár.