Helgafell - 01.04.1943, Side 43

EINAR BENEDIKTSSON
179
búast, að okkur hlotnaðist hár vitnis-
burSur á stúdentsprófi, enda sagSi rekt-
or eftir prófiS, þegar Einar var útskrif-
aSur meS II. einkunn:
ÞaS var gott, aS hann Einar Bene-
diktsson fékk ekki I. einkunn.
LeiSir okkar Einars skildu uppúr
stúdentsprófinu. Hann sigldi til há-
skólans í Kaupmannahöfn og nam þar
lögfræSi, en ég fór á prestaskólann og
gerSist síSan prestur vesturí Hnappa-
dalssýslu. En fundum okkar bar þó
alltaf öSruhvoru saman, alla tíS þartil
eftir aS Einar fluttist á gamalsaldri suS-
urí Herdísarvík.
ÞaS var einhverju sinni, aS ég skrapp
til Reykjavíkur eftir aS ég var seztur
aS vesturí Hnappadalssýslu. Þá vill svo
til, aS ég hitti Einar Benediktsson á
götu. Mig minnir þaS vera áriS, sem
hann var hér heima frá háskólanámi.
ViS gengum suSur SuSurgötu og meS-
fram kirkjugarSinum. Þá spyr ég Ein-
ar þeirrar spurningar, hvemig trú hans
líSi núna. En því spurSi ég aS þessu,
aS viS höfSum margt um þau málefni
talaS, ekki trúlausir, en meS miklum
efasemdum, þegar viS vorum saman
1 skóla. Einar varS skjótur til svars og
segir:
Ja, nú er ég orSinn algerSur trúmaS-
Ur fyrir löngu. Nú efast ég ekki framar.
Svo vék hann máli sínu aS skólun-
Urn og ekki meS sérlega mikilli virS-
lngu. ,,og heimspekin er hundheiSin
°g beimspekingarnir heimsfífl“.
Hvernig komstu nú á trúna ? spyr ég.
Eg fékk hana nú alla hjá fjósakonu,
sem var hjá henni Þorbjörgu frænku,
°g viS Ólafía' bæSi. ViS vorum bæSi
hálfheiSin.
HvaS hét hún og hvaSan var hún
') Olafía Jóhannsdóttir var systurdóttir Þor-
iargar, og var lengi hjá henni til heimilis.
ættuS, þessi fjósakona, sem kom þér
á trúna ? spyr ég.
Hún hét nú Signý og var frá MiS-
felli í Hreppum.
Var þaS hún Signý ? Ég þekki nú
hana. ViS vorum saman í fjósi á tví-
býlisjörS í MiSfelli, ég í austurbæjar-
fjósinu og hún í vesturbæjarfjósinu.
Tókstu viS trúnni af henni ? Þú gazt
nú tekiS viS trúnni af lakari manneskju.
Ég hef aldrei heyrt hana tala um ann-
aS en Jesú Krist og dálítiS um hesta.
Hún var mesta hestaskella. ViSsmöluS-
um saman, fermdumst saman og vor-
um saman til altaris. Hvernig atvik-
aSist þaS, aS þú fékkst svona mikla
kynningu af henni ? Hún var þó ekk-
ert fröm og ekki sérlega gefin fyrir aS
rySja sér til rúms.
ÞaS var á aSfangadagskvöld jóla, aS
Signý, Ólafía og ég vorum ein heima,
en Þorbjörg frænka sat yfir konu útií
bæ. Mér varS gengiS úr stofunni og
framí eldhús, og þar situr þá Sig-
ný og er nýbúin aS drekka kaffi.
Ég horfi á hana. Hún var fyrir
stuttri stundu komin úr fjósinu, og
þaS var slúS úti, og hún var blaut.
Þetta er þó lítilfjörleg .persóna, hugsa
ég og virSi hana fyrir mér, þar sem
hún situr í hnipri á bekk útií horni,
köld og rök og hnýtt í herSarnar. HvaS
meinar guS meS því aS vera aS skapa
svona veru ? HvaS verSur nú um hana
í kvöld, þegar hún fer héSan ? Hún
hverfur niSurí einhverja kjallaraholuna
og norpir þar alein, á meSan aSrir njóta
jólagleSinnar hver meS öSrum. Og svo
segi ég enn viS sjálfan mig:
Skyldi hún nokkuS vita, í hvers
minningu þessi nótt er haldin heilög ?
Loks ávarpa ég hana og segi:
Signý I Þykir þér gaman aS lifa ?
Nei, svarar hún.
LeiSist þér lífiS ?