Helgafell - 01.04.1943, Síða 111

Stúdentspróf
V erzlunarskólans
I jólahefti Helgafells skrifar Kristján Eld-
járn um verzlunarskólastúdentana. Er greinin
að sumu leyti endursögn á stúdentafundar-
ræðu, og þó ýmsu meira í hóf stiljt í greininni
en var í ræðunni. Greinin er yfirleitt kurteis-
leg rökræða um máiið frá sjónarmiði þeirra,
sem hafa fundið köllun hjá sér til að amast
við þessari ráðstöfun. En af því æði margt er
missagt, er rétt að láta fylgja hér annað bréf
til áréttingar frá sjónarmiði okkar, sem teljum,
að það hafi verið rétt, og muni geta orðið
happasælt að veita Verzlunarskólanum stúdent-
prófsréttindi.
Kr. E. segir, að stúdentarnir séu mjög ein-
huga á móti hinu nýja stúdentsprófi. það er
ekki rétt. Það var að vísu greimlegt, cinkum
á fyrra fundinum, að meiri hluti háskólastúd-
enta var andvígur því, en nokkrir greiddu samt
atkvæði með því, og á síðara fundinum talaði
einn háskólastúdent með því.
Kr. E. segir, að dylgjur nokkrar hafi heyrst
um það, hvers vegna Verzlunarskólinn hafi öðl-
azt þessi réttindi einmitt nú. Mun þar átt við
órökstudd ummæli, sem fram komu á fundin-
um, um það, að kennslumálaráðherrann, Magn-
ús Jónsson, hefði sett þessa reglugerð sér til
kjörfylgis. Ég sé að vísu ekki, hvað kennslu-
niálaráðherra mætti fremur hafa sér til með-
mæla, en réttarbætur sínar og umbætur á
kennslumálum. En þetta varð ekkert kosninga-
mál. Magnús Jónsson gerði þessa ráðstöfun af
víðsýni og réttsýni. Málið hafði verið undir-
búið lengi, alveg óháð öllum kosningum. Blöð-
ln sögðu frá þessu ýmist fyrir eða eftir kosn-
mgarnar, og ráðstöfunin hefur ekki orðið neitt
flokksmál. Andstöðublöð ráðherrans hafa ýmist
ekki gagnrýnt hana eða beinlínis mælt með
henni eða þeirri stefnu, sem í henni er fólgin.
Mótstaðan hefur eiginlega eingöngu verið frá
háskólastúdentum, og ekki meiri en vænta má
8egn hverri nýbreytni sem er. Er þar skemmst
að minnast þess, að ekki var betur tekið breyt-
mgunni, þegar Akureyrarskóla voru veitt stúd-
entsprófsréttindi.

Undanfarin ár hefur oft verið um það rætt,
að stúdentsmenntun og háskólafræðsla væri of
einhæf og opna þyrfti nýjar leiðir fyrir stúd-
enta. Þá hefur verið talað um þörfina á því, að
aðrar stéttir en embættastéttirnar ættu kost á að
fá sams konar menntun og þær. Loks hefur ver-
ið talað um það, að ,,lokunin“ á Menntaskólanum
væri ósanngjörn. Stofnun lærdómsdeildar Verzl-
unarskólans og stúdentspróf hennar er nú ein-
mitt nokkur úrlausn á öllu þessu. Hún eykur
fjölbreytni námsins til stúdentsprófs, veitir fleiri
mönnum en nú kost á að afla sér stúdents-
menntunar, og gefur stórri og ábyrgðarmikilli
stétt aukna menntunarmöguleika. Hvorki verzl-
unarstéttin sjálf né aðrir eiga að gera minni
kröfur til menntunar hennar en til menntunar
annarra stétta í þjóðfélaginu, sem bezt eru
menntar. í þessa átt hefur Verzjunarskólinn
viljað stefna undanfarin ár með aukinni kennslu
og prófkröfum. Stofnun lærdómsdeildarinnar og
stúdentsprófsins er ekki annað en eðlilegt fram-
hald margra ára þróunar. Verzlunarskólinn hef-
ur einmitt vaxið heilbrigðum vexti, eins og Kr.
E. segir, að skólar eigi að gera. Hann hefur
nærri 40 ára reynslu í kennslugreinum sínum
og hefur aukið námið og bekkjafjöldann smám
saman og prófað sig varlega og vandlega á-
fram. í umræðunum um þetta mál hefur ekki
komið fram nein gagnrýni á Verzlunarskólan-
um sem almennri fræðslustofnun og sérskóla
fyrir verzlunarmenn. En því er haldið fram, að
kennslan sé ,,óakademisk“, og að Verzlunarskóli
geti ekki verið menntaskóli eða eigi ekki að vera
hliðstæður honum eða í sambandi við háskóla.
Þetta er misskilningur. — Lærdómsdeildin í
Verzlunarskólanum er ekki einungis eðlilegur
og rökréttur liður í þróun skólans sjálfs, og í
samræmi við þróun verzlunarmenntunarinnar í
Háskólanum, heldur einnig í fullu samræmi við
menntaskólakerfið og þróun þess. Hér hefur
fyrir löngu verið tekið upp það kerfi, að skipta
menntaskólunum í deildir, miðað við það, að
stúdentsefnin geti valið nokkuð milli nams-
greina eftir hæfileikum sínum og löngun og
eftir því háskólanámi, sem þeir ætja að stunda.
Mikill hluti námsins er samt sameiginlegur. Hér
á landi voru teknar upp tvær deildir og nefnd-
ar stærðfræðideild og máladeild. Sums staðar