Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Qupperneq 160

Tímarit Máls og menningar
Þarna sástu, það mistókst að negla gaurinn í vegginn.
Maður neglirgaura í við eða hurð, sagði Sekúínja. Veggirgagnast ekki.
Á lappir, þú þarna, skipaði Sekúínja.
Dóninn hafði valið horaðan gemsa, síðhærðan.
I guðsbænum, bað gemsinn lágt.
Leggðu bakið að veggnum, skipaði Sekúínja.
Eg hlóð bæði hla^in á tólfunni og sagði:
Skjóttu; tíkin slo mig í öxlina. Haltu skeftinu föstu annars kjálka-
brýtur hún þig.
Sannaðu til, ég negli gaurinn.
Sekúínja skaut. Fírinn flaug, fætur lyftust frá jörð, og það var laglegt,
líkt og hann hoppaði aftur á bak. Gaurinn keyrðist með bangs á hurðina
og hékk þar fastur. Hann hékk stutt, en þó hékk hann negldur í viðinn
með kúlum.
Hvað sagði ég? spurði Sekúínja og strauk sára öxlina. Þessi byssa er
bölvuð bikkja.
Viltu ekki fáða hjá fínu truntunum þarna? spurði Pereba.
Mér líst ekki á þær; mér býður við svona konum. Eg skýt á skjóðurnar,
en rek skaufann í það sem mér líkar.
En þú . . . Inocencío?
Ég held ég lilli þeirri dökku.
Stúlkan reyndi að hindra það, en Sekúínja rak hælinn í hnátu og hún
stilltist og lá opineygð og horfði upp í loft, meðan hún var matreidd á
legubekknum.
Förum nú, sagði ég. Fyllum koddaver og handklæði með mat og góssi.
Við þökkum svo innilega fyrir samstarfið, sagði ég.
Enginn svaraði.
Við fórum. Við stigum inn í Opalann og snerum heim.
Eg bað Pereba að fjarlægja tíkina og skilja hana eftir á auðri götu í
Botafogo, en taka svo taxa og koma. Sekúínja og ég fórum út.
Þetta hús þitt er hreinasta greni, sagði Sekúínja meðan við drösluðum
góssinu upp drullugan og hriktandi stigann.
Greni, en greyið er á Suðursvæðinu, nálægt baðströndinni. Viltu
kannski ég flytji yfir á Nílopólis?
518