Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Side 168

Tímarit Máls og menningar
að rauðu nisti sem móðir hans hafði í raun og veru átt, en hins vegar að
gríðarstóru fiðrildi á gröf ljóðskáldsins Ortíz Guerrero, tómri ímyndun;
og hann hugsaði um yngri systur sína, Maríu Isabel sem var nýbökuð
kennslukona i raun og veru. Tætingslegt hugarflugið var þannig á flökti
alla árásina; og hann mundi að þegar hann sneri aftur til liðs síns sullaði
hann í stórum, þykkum blóðvaðli.
Göngin við Chaco og göngin sem hann hafði sjálfur stungið upp á að
grafin yrðu í fangelsisgólfið og hann byrjaði að grafa og gerðust nú
banvæn gildra, þau voru sömu göngin, dimm og bein göng með inn-
gönguopi en engri útleið. Dimm og bein göngin höfðu fylgt honum frá
fæðingu, líkt og hringur dreginn um líf hans, þótt bein væru, bæði
örlagaþrungin og óhjákvæmileg. Fyrir honum voru göngin orðin fjöru-
tíu ára gömul, og í rauninni voru þau miklu eldri; eiginlega lágu göngin
frá ómunatíð.
A hinu heiðbláa kvöldi við Chaco, sem var alþakið líkum og þrungið
gný, þá hafði hann skrökvað því að sér að á göngunum væri útgönguop.
Draumurinn var þannig eitthvað auðvirðilegra en draumur: einhvers
konar fegraður framtíðardraumur mitt í reyknum frá bardaganum.
*
Perúcho Rodi dró andann í siðasta sinn, og á meðan dreymdi hann
göngin aftur eða hann lifði þau öllu heldur. Hinn fjarlægi draumur hafði
nú breyst í reynd, og fanginn grillti í ljómandi op, kringlótt og full-
komið, og hann dreymdi eða mundi hvernig hann skaust um gjósandi
gígopið út í málmkennt, drynjandi og blátt næturmyrkrið. Aftur skynj-
aði hann hvernig hríðskotabyssan engdist milli handanna. Hann dreymdi
eða mundi eftir hvernig byssan gaus kúlnahríð hvað eftir annað; og hann
kastaði hverri handsprengju á fætur annarri. Hann mundi eða dreymdi
andlitið á fórnarlömbunum. Andlitin stóðu honum fyrir hugskotssjón-
um. Alls voru þau áttatíu og níu. Um leið og hann hvarf yfir leyndu
landamærin hófust andlitin á loft í skyndilegum blossa og hann hríðskalf.
Andlitin áttatíu og níu voru lifandi og ógnþrungin, sömu andlit og voru
á samföngum hans. Þau birtust Ixkt og í eilífum ljósmyndavélarblossa.
Meira að segja höfðu bæst í hópinn sautján andlit hinna látnu. Fangann
526