Morgunblaðið - 25.03.2000, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 25. MARS 2000 þ 1
MINNINGAR
voru hennar stoð og stytta.
Þín er sárt saknað, kæra vinkona,
og bið ég góðan Guð að blessa þig og
fjölskyldu þína.
Guðríður Thorlacius.
Nú þegar komið er að því að
kveðjast um sinn finnum við hvað
mikið við höfum misst, hvað söknuð-
urinn er mikill, því það voru forrétt-
indi að þekkja hana Diddu frænku
okkar. Að lokum látum við fylgja lítið
ljóð sem segir betur en við getum
hve einstök hún Didda frænka var.
Ég sendi þér kæra kveðju,
núkominerlífsinsnótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
égbiðaðþú sofirrótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þáauðnuaðhafaþighér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfm úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(Pórunn Sig.)
Kæra fjölskylda, Guð styrki ykkur
og blessi á þessari sorgarstundu.
Sigríður og Snjólaug
Kristinsdætur.
Elsku frænka mín. Þá er víst kom-
ið að því að ég skrifi þér seinasta
bréfið. Það var líka komið að mér.
Takk fyrir öll góðu bréfin þín. Ó,
það var svo gaman að fá bréf frá þér.
Þú hafðh’ alltaf frá svo mörgu að
segja. Fréttir af Þorgeiri og strákun-
um, hvernig Sigga fænka hefði það
nú og Öddi; fæðingar í fjölskyldunni,
útgerðarmál, slysavarnafélagið sem
þér alltaf var svo hugleikið og svona
gæti ég lengi talið. Mér þótti svo
vænt um þau og það er alltaf svo
skemmtilegt að fá fréttir að heiman.
Þú hafðir alltaf tíma fyrir mig og
heimsókn þín og Þorgeirs hér um ár-
ið gladdi okkur mikið.
Takk fyrir allar bækurnar sem þú
sendir honum Tindi mínum hingað
út.
Þér tókst alltaf að láta mér líða vel
og mér fannst ég alveg einstök þegar
ég kom í heimsókn til þín sem lítil
stelpa og fékk kaffisopa eins og fín
frú með undirskál og „alle“.
Öddi átti bestu stóru systur í
heimi en þú varst frænka mín og við
vorum nöfnur og það var næstum
jafn gott. Stundum elti ég þig út í
Garðshorn, bara svona til þess að
sitja með þér og Siggu frænku í eld-
húsinu og þá var nú oft hlegið.
Ég hélt áfram að elta þig eftir að
ég varð fullorðin. Síðast þegar ég
kom til íslands og stefndi konum
fjölskyldunnar heim til Snjólaugar
systur. Bláklæddar voruð þið, ljósa-
dýrðin einstök og aldrei, aldrei hefur
verið hlegið meira á Ólafsfirði en þá.
Ég vil líka segja þér hvað mér
þótti lyktin góð heima hjá þér, hvað
faðmlögin þín voru hlý og hvað mér
þótti vænt um þig.
Elsku frænka mín, þú varst
frænkan okkar allra og við eigum öll
eftir að sakna þín sárt.
Þú og mamma voruð líka svo góð-
ar saman og mér fannst þið alltaf
vera að að gera eitthvað og makka
eitthvað saman.
Sauma á okkur krakkana, grafa
skurði og setja niður runna, mála
húsin, hlusta á bátabylgjuna, steikja
laufabrauð, fara í berjamó, búa til
berjasaft og sultur, hákarlsstöppu
og skötu, slátur og sperðla. Alltaf að
gera eitthvað saman fannst mér.
Það er meitlað inn í minninguna
þegar þú varst að koma inn í þvotta-
húsið heima í Aðalgötunni og kallað-
ir „halló“ og mamma kallaði á móti
„halló halló!“ Svona var það og svona
hélt ég að það yrði alltaf.
Elsku fjölskylda. Ef ég gæti gefið
ykkur eitthvað myndi ég kjósa ykkur
frið og kyrrð við innstu hjartarætur
svo þið megið vera örugg og róleg
hvað sem á dynur.
Mínar hlýjustu kveðjur.
Helga Bökku, Oðinsvéum.
JÓN FRÍMANN
JÓNSSON
+ Jón Frímann
Jónsson fæddist
í Brekknakoti í
Reykjahverfi 4.
febrúar 1934. Hann
lést á heimili sinu
Bláhvammi 18. mars
síðastliðinn. Móðir
hans var Guðný
Jónsdóttir, f. 27.5.
1903, d. 22.9. 1971.
Kona Jóns Frí-
manns var Steinunn
Bragadóttir, f. 18.4.
1945, d. 21.4. 1988.
og Benedikt. 2)
Böðvar, f. 18.7.
1972. 3) Guðrún
Hulda, f. 5.10. 1975.
4) Þórður Bragi, f.
17.2. 1979. Aður
átti Steinunn son,
Ólaf Skúla Guðjóns-
son, f. 14.8. 1961.
Kona hans er Erla
Alfreðsdóttir og
eiga þau synina _Ás-
geir Loga og Ósk-
ar.
Þeirra börn eru: 1)
Guðný Hólmfríður,
f. 8.6. 1971, maki Viðar Eiríks-
son. Börn þeirra eru Steinunn
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Útför Jóns Frí-
manns fer fram frá
Gr enj aðarstaðar-
Það er laugardagur, ég sit fyrir
innan eldhúsgluggann og horfi út í
hríðarélið. Ég dæsi og velti því fyrir
mér um leið hvort ekki fari nú að
stytta upp og sjást til sólar. En ein-
mitt þá kom fregnin um að Nonni í
Bláhvammi væri dáinn. Ég hélt
áfram að horfa á élið sem mér virtist
verða ennþá þéttara og dekkra, en
fann um leið að smámunir eins og ís-
lenskt hríðarél skipta í raun sáralitlu
máli þegar slík harmafregn berst að
eyrum manns.
Sagt er að öll él birti upp um síðir,
og élið fyrir utan gluggann minn er
löngu farið sinn veg en sorgarélið er
enn til staðar og mun ekki hverfa í
bráð.
Minningamar um Nonna eru
margar og ljúfar, hann hefur alla tíð
verið hluti af daglegu lífi okkar á
Litlu-Reykjum. Hann átti sitt sæti
við eldhúsborðið og var síður en svo
ánægður ef einhver sat þar fyrir er
hann kom. Ef við systurnar sátum
þar þá ýtti hann gjarnan í okkur og
sagði um leið: „Svona stelpa, þú get-
ur setið hinum megin, ég ruglast ef
ég sit þar.“ Að koma í Bláhvamm var
alltaf gott, stundum kom hann út á
bæjarhelluna ef hann sá bílinn renna
í hlað. Þar stóð hann brosandi og
bauð í bæinn.
Síðan hellti hann á könnuna og það
var gert öðruvísi en annars staðar,
vegna þess að þar var gufueldavél.
Ég man þegar ég var lítil, hversu
merkileg mér þótti eldavélin, engir
takkar, engar hellur, aðeins tvö djúp
göt ofan í vélina, og í öðru var alltaf
heitt vatn sem meðal annars var not-
að til að hella upp á kaffi.
Þegar ég var tólf ára var ég fengin
í Bláhvamm til að hjálpa til við sauð-
burð. Ég átti að vera þar þangað til
ráðskona kæmi til sumardvalar. Ég
var allan daginn í fjárhúsunum með
Nonna, það var ekki mikið þagað
þennan tíma, hann var óþreytandi
við að segja mér til, eða segja mér
sögur af ótrúlegustu hlutum. Ekki
veit ég hvort mikið gagn var í mér en
aldrei kvartaði hann en gaf mér að
launum lamb.
Þetta var skemmtilegur tími og
þegar kom að þeim degi er ráðskon-
an skyldi koma vonaði ég hálft í
hvoru að hún kæmi ekki alveg strax.
En ráðskonan kom og þar með
kom mesta hamingja Nonna.
Þetta var Steinunn sem hann svo
giftist um haustið. Sjaldan hef ég séð
hamingjusamari hjón, það hreinlega
ljómaði af þeim hvar sem þau fóru.
Að kvöldlagi fyrir tveim árum
varð ég svo lánsöm ásamt fleirum að
fá að fara með Nonna í göngutúr
suður í Brekknakot. Veðrið var kyrrt
og örlítið tekið að skyggja, Nonni
gekk með prik í hendi sem hann not-
aði ýmist til að styðja sig við eða
benda á þá staði sem hann vildi sýna
okkur. Hann gat sýnt okkur húsa-
skipan í tóftunum í Brekknakoti og
lýst fyrir okkur heimilislífi og
skepnuhaldi svo vel að okkur fannst
við næstum heyra hestana hneggja
og kýrnar baula á básunum. Hann
þekkti hverja þúfu og vissi nöfn á öll-
um hæðum og hólum. Þessi ferð er
mér alveg ógleymanleg.
Já, það eru til svo margar minn-
t
GUÐMUNDUR HALLDÓRSSON
blaðamaður,
Öldugötu 42,
Reykjavík,
lézt föstudaginn 24. marz á líknardeild Land-
spítalans.
Halldór Halldórsson,
Hildigunnur Halldórsdóttir, Gylfi ísaksson,
Elísabet Halldórsdóttir,
Halldór Halldórsson, Ingibjörg G. Tómasdóttir.
t
Eiginkona mln, móðir okkar og tengdamóðir,
ÁSTRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Byggðarenda 19,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu Reykjavík þriðjudaginn
23. mars.
Jón Sigurðsson,
Sigurður Jónsson, Brynja Ingimundardóttir,
Pétur Jónsson, Ingibjörg Sigurðardóttir,
Sæunn Sigurðardóttir.
ingar tengdar Nonna að ég held að
hægt væri að skrifa næstum enda-
laust. Minningarnar eru góðar og
það verður skrítið að koma norður í
sumar og vita það að enginn Nonni
kemur hummandi í eldhúsdyrnar á
Litlu-Reykjum.
Að lokum votta ég börnum,
tengdabörnum og barnabömum
mína dýpstu samúð og bið guð að
styrkja þau á þessum erfiðu tímum.
Nonna kveð ég með söknuði og bið
guð að blessa minningu hans.
Farþúífriði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Signý Sigtryggsdóttir.
Hann Jón Frímann er dáinn. Ein-
hvern veginn fannst mér alltaf að
það gæti ekki gerst. Þú varst fasti
punkturinn í lífi mömmu, gladdir
hana og studdir með símtölum þín-
um.
Því miður hitti ég þig aldrei en ég
veit hve vænt henni þótti um þig. Þú
reyndist henni svo góður vinur og
fyrir það þakka ég þér. Ég vildi geta
sagt þetta við þig en það bíður bara.
Þakka þér fyrir allt sem þú varst
mömmu. Minningarnar verða henni
dýrmætar og ómetanlegar þar til þið
hittist aftur.
Bömum Jóns Frímanns, tengda-
bömum og barnabömum sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðný og fjölskylda.
Kæri vinur. Ég trúi ekki að þú
sért farinn frá mér og ég eigi aldrei
eftir að heyra rödd þína í símanum.
Það er svo mikið tómarúm í hjarta
mínu. Þú varst alltaf tU staðar með
þín Ijúfu og góðu ráð og skoðanir á
hlutum og málefnum. Oft átti ég erf-
itt og þá var að tala við Jón Frímann.
Þú varst einstakur vinur og hjálpaðir
mér mikið þegar ég þurfti á því að
halda. Þú varst eini karlmaðurinn
sem ég þekkti sem var hægt að tala
við um allt frá a tU ö í lífinu. Ef þér
fannst ég ekki vera nógu hress þegar
við kvöddumst hringdir þú aftur til
að vita hvort allt væri í lagi. í eipni
heimsókn minni til þín sýndir þú m-Jr
myndir af fjölskyldunni. Hafði ég þá
á orði að þú værir góður faðir, það
sæist á myndunum. Þú varst með
börnin í fanginu eða leiddir þau við
hlið þér. Þetta segir heilmikið um
þig. Þú sagðir líka að ef börnin vant-
aði peninga fengju þau þinn síðasta
eyri. Missir barna þinna er mikill.
Góður Guð styðji fjölskyldu þína á
þessum erfiða tíma.
Síðast töluðum við saman aðfara-
nótt laugardags. Ég er búin að fara
fram og aftur yfir símtalið og finn
ekkert sem benti til að þú værir á
förum. Þú varst að vísu þreyttur' cn
við erum öll stundum þreytt.
Jón Frímann, þakka þér fyrir aUt
sem þú varst mér. Ég segi eins og þú
sagðir á erfiðum tíma í lífi þínu: „Nú
er að lifa á minningunum." Stað þinn
í lífi mínu verður erfitt að manna aft-
ur og ætla ég ekki einu sinni að
reyna það.
Ég sendi þér kæra kveðju,
núkominerlífsinsnótt,
þig umveQi blessun og bænir,
égbiðaðþúsofirrótt
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(Þórunn Sig.)
Kæri vinur, ég bið algóðan Guð að
gæta þín og láta þér líða betur en hér
á jörðinni. Innilegar samúðarkv^Ji-
ur til bama, tengdabama og bariia-
bama.
Kolbrún.
Björk Timmermann, Andrés Svanbjörnsson,
Frímann Andrésson,
Markús Þór Andrésson,
Friðrikka Bjarnadóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem virtu
minningu eiginmanns míns, föður, tengda-
föður, afa og bróður,
GUÐJÓNS GÍSLA MAGNÚSSONAR
frá Skansinum,
Hásteinsvegi 2,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til Sigurðar Einarssonar og
starfsmanna F.E.S., til lækna og hjúkrunarfólks sjúkrahússins og Verka-
lýðsfélags Vestmannaeyja.
Guð veri með ykkur öllum.
Þórunn Valdimarsdóttir,
Valdimar Þór Gíslason, Þuríður Heigadóttir,
Ásgerður Jóhannesdóttir
og systkini hins látna.
Gerald Whitehead og fjölskylda,
lan Whitehead og fjölskylda,
Guðrún A. Jónsdóttir,
Ólöf Þorsteinsdóttir.
+
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
systir,
ÞÓRA BJ. TIMMERMANN,
sem andaðist mánudaginn 20. mars sl., verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni ( Reykjavík mánu-
daginn 27. mars kl. 13.30.
+
Okkar ástkæra,
KRISTÓLÍNA JÓNSDÓTTIR WHITEHEAD,
lést á líknardeild Kirkwood Hospice, Hudders-
field, þriðjudaginn 1. febrúar sl.
Bálför hefur farið fram.