Skírnir - 01.01.1856, Side 50

52 ' FRÉTTIR. Engl.nd.
um sig. En nú skal í stuttu máli sagt, hvernig Englendíngar hafa
farif) af) rækta landif), og byrjum vér |)á á fjárræktinni.
Englendíngar hafa varla lagt sig eptir neinu eins og fjárrækt;
því þeir hafa séf), af) þaf) var hinn ábatamesti og fegursti atvinnu-
vegur, og'þaf) er til marks um þaf), hve mikils þeir meta féf), af>
forsetinn í lávarbastofunni, hinn tignasti mafiur á Englandi, situr á
stól, sem er í laginu eins og ullarpoki, og á af) tákna þaf); þetta
er mjög forn sifmr. England er einnig aufugt afi gangandi fé, þar
er talif) af) sé 30 miljónif fjár, efia nær því, og er þaf) mikif) á ekki
stærra landi. En á Skotlandi öllu er ekki fleira en 4 miljónir, og
á írlandi ekki nema rúmar 2 miljónir, en nautgripir eru þar fleiri
en fé, og þó er þar eins gott beitiland eins og á Englandi, nema
betra sé. þab er talif), af) nvi sé tvöfalt fleira fé á Bretlandi hinu
mikla en 1750; á íslandi hefir fé fjölgab svo mikif) síf)an 1804,
af) þafi er nú þrefalt fleira en þá. En nú þótt Englendíngar vilji
hleypa upp fénu sem mest, þá leggja þeir samt meiri stund á af)
bæta fjárkynife; þeir sjá gjörla, sem annars hver mafiur getur séf),'
afi lítif) er komif undir höffatölunni, en mest undir vænleik íjárins,
efiur réttara sagt, af ekkert er af) fara eptir fjáríjöldanum, heldur
einúngis eptir ábata þeim, sem eigandinn hefir af öllu búfé sínu,
hvort þaí> er nú margt efur fátt. A Englandi hefir alla tífi verif)
margt fé, og þegar Cæsar herjafi á England forfum daga, þótti
honum þaí) ótal, eins og Gretti í þórisdal, hve margur saufcur
þar var; en þaf fjárkyn, sem Englendíngar höffu fram eptir öllum
öldum, var ekki svo ýkja gott: sumt var langullaf, en hitt stutt-
ullaf), og þótti languilafa féb miklu betra, því þá var ull einhver
bezti kaupeyrir. Englendíngar fluttu inn í landif spánska féf) ull-
gófia (Merinos), en þeim heppnafist þaf illa, og gat þaf hvergi
lifafi nema á harfvelli mef) hinni beztu hirbíngu. þá um sama leyti,
efeur nú fyrir ekki fullum hundrafe árum sífean, fóru Englendingar afe
taka eptir því, afe miklu meira væri í þafe varife afe koma upp feit-
lægnu og holdgófeu fé, einkum ef þafe væri bráfeþroska, heldur en
hitt, afe þafe væri svo sér í lagi ullarmikife. En þess verfea menn
og afe gæta, afe þá var kjöt orfeife dýrt á Englandi. þá var mafeur
uppi afe jiafni Bakewell, er bjó á bæ þeiin í Nýja-Leicester, sem
heitir afe Disley-Grange; hann hugsafei nú svo: Ef vér getum