Skírnir - 01.01.1856, Blaðsíða 65

Þjáðverjftlnnd.
FRÉTTIR.
67
en fátt gjörÖist þar merkilegt. f>ab var sett í lög, aí> erlendum
mönnum skyldi heimilt aí) hafa skip sín til flutnínga og verzlunar
fyrir ströndum Prússlands. A þínginu kom maíiur nokkur fram,
Hering aÖ nafni, og skorabi á stjórnina ab stubla til þess, aí) af tek-
inn yrbi Eyrarsundstollur. þar urbu nokkrar umræbur um þetta mál
á þínginu, og ab lyktum fólu menn stjórninni máliö á hendur
til mildilegrar mebferbar og fljótustu fyrirgreibslu.
þ>aí> lýsir einna bezt stjórnarhag Prússlands, eins og reyndar
fleiri ]>ýzkra ríkja, hvernig lögreglustjórninni er beitt og hversu
yfirgangsmikil hún er vib alþýbu. Lesendur vorir vita, ab hvorki
er prentfrelsi né almennt fundafrelsi á þjóbverjalandi, og þá þarf
varla annab en harferába lögregluþjóna og vel stælta til a& kúga
mannfrelsib ab fullu. Lögreglumenn eru nú settir, sem alkunnugt er,
til a& vernda mannhelgi og líkamleg réttindi manna; en þegar þeim
er laglega beitt, þá eru þeir eitthvert hib bezta verkfæri til a& undir-
oka hvorttveggja. þegar kosníngar fóru fram til þínganna í sumar
á Prússlandi, þá gengu lögreglumennirnir um meb rollu, er á voru ritub
nöfn þeirra manna, er stjórninni þóttu li&tækir, og bábu þeir kjós-
endur a& gefa þessum mönnum atkvæ&i. Stjórnin neytti allra bragba
til a& fá sína menn fram; hún baub prestunum ab lýsa því af stóln-
um, ab þa& væri bezt og jafnvel kristilegast a& kjósa þá menn til
þíngs, er mestir væri vinir stjórnarinnar. Embættismönnunum var
skipab ab gefa þeim mönnum atkvæbi, er stjórnin kaus til sinna
manna. J>ab er nú ekki ab undra, þótt þíngib yr&i konúnghollt
meb þessu lagi, og þjóbin hafi lítife gagn af því ab eiga frjálsleg
stjórnarlög. þafe er vottur þess, hve lítife sumum Prússum er annt
um afe halda stjórnlögum sínum, ab ma&ur nokkur af handgengnum
mönnum konúngs kom fram meb þá uppástúngu, afe taka skyldi úr
stjórnlögunum 1850 þessar greinir: „Lögin skulu ná jafnt yfir alla”,
uengin stétt á nein sérleg réttindi” og „allir skulu hafa jöfn þegn-
réttindi, hverrar trúar sem eru”. Hann sagbi, afe hin fyrsta greinin
væri óskýr og þý&íngarlítil, hin önnur greinin væri ósönn, og
hin þrifeja greinin væri ab eins rétt í þeim ríkjum, sem enga trú
virtu og stæbi á sama hverju menn trybi. þessar ástæbur eru ab
eins áheyrilegar fyrir þá, er virfea lítils almenn réttindi manna, og
geta heldur aldrei komife annarstafear fram en þar, sem sú hugsun
ó*