Skírnir - 01.01.1856, Blaðsíða 94

96
FRÉTTIR.
(irikkland.
þeir stafkörlum né fátækum ferbamönnum, því jieir girnast fé
manna en ekki líf þeirra.
Frá
V e s t u r h e i iii $ ni ö n n ii ui.
Jiess er getib stuttlega í Skírni í fyrra, ab tala þeirra manna
vex óbum, er flytja sig búferlum til Vesturheims, svo afe nú koma
þangaí) yfir 400,000 ebur næstum hálf miljón manna ár hvert. En
þótt þab sé í mörgu æskilegt, ab landib sé numib, og þab auki
veldi Vesturheimsmanna ab landsmenn fjölgi svo óbum, þá er þab
í annan stab athugavert, hvort þjóberni hinna innbornu verbi eigi
háski búinn af þvílíkum fjölda landnámamanna. þetta hafa Banda-
menn athugab. Abur var þar í landi sá flokkur manna, er kall-
abur var þjóbflokkur; liann fylgdi því fram, ab menn skyldu laga
og rétta lög sín, hætti og sibu sina, sem mest eptir forfebrum
sínum. Flokkur þessi stób nokkra stund, en eyddist síban. En
nú er kominn upp annar flokkur, er kallar sig Know-nothing (eg
veit ekkert), er vér viljum kalla Örvitrínga. þab bar mjög svo
lítib á flokki þessum í fyrstu, því hann lét lítib yfir sér, eins og
nafnib líka bendir til; en nú er hann orbinn libmargur og lætur
mikib til sín taka ; hann fylgir því hinu sama fram sem þjóbflokk-
urinn, nema hvab hann tekur dýpra í árinni. Örvitringarnir lýsa
þannig fyrirætlun sinni og verkefni; „Vér óskum, ab nibjum þjób-
veldis vors verbi innrætt tilfinníng og hugsunarháttur forfebra vorra,
og þeim verbi kennd hin helga bók spekinnar, er forfebur vorir
hafa numib af fjörgjöf hins sibgóba og gubrækilega frelsis, er lýsir
sér í lagasetníngum og tilskipunum þeirra”. þeir æskja og þess
hér um bil meb berum orbum, ab kosníngarréttur sé ekki gefinn
öbrum en heimbornum þarlandsmönnum; síban lýsa þeir yfir því,
ab þeir vilji ab hvert fylki haldi stjórnréttindum sínum óskertum,
og umfram allt, ab abalstjórn og fylkjasamband þeirra sé styrkt
og stutt af alefli. þab er abalstefna Örvitrínganna, ab kenna lönd-
um sínum ab meta fornöld sína og halda fast vib forna venju, en
forbast ab taka of mjög upp nýbreytni og nýjúngar, er koma utan
ab þeim frá öbrum þjóbum, og sem annabhvort á lítib ebur ekkert
skylt vib forna háttsemi landsmanna og lagasetníng. þeir amast