Skírnir - 01.01.1887, Qupperneq 24

26
ALMENN TÍÐINDI.
að minnast á Austurríki og Ungverjaland. Að samtöldu er
helmingur fólksins, eða meira, hjer af slafnesku þjóðerni, en
það eru alslafakenningarnar, eða kenningar um samdrátt allra
slafneskra þjóðflokka undir merki hins «helga» Rússlands,
undir verndarskjöld «Zarsins hvíta», sem leitað er lags til að
boða eigi síður meðal þeirra þjóðflokka í Austurríki, enn
slafnesku frændanna á Balkanskaga. Stundum kann stjórnin í
Pjetursborg að hasta á hina alslafnesku trúarboða og blöð
þeirra, en stundum er þeim lofað að segja allan hug sinn.
Arið sem leið hafa þau blöð (t. Moskófutíðindi og fl.) mælt
berara enn að undanförnu, um vonir Rússa og rjettarkvaðir, um
atburðina á Bolgaralandi, og svo frv., og stundum svo, að
stjórnvitringum Austurríkiskeisara og fleirum hefir orðið að
bregða í brún. En Austurríki er heldur enn ekki i báða skó
bundið, J>að hefir gert fóstbræðralag við þ) zkaland, það sam-
band, sem kansellerar Jósefs keisara og ráðherrar Ungverja
jafnan vitna til, þegar ský dregur fyrir sól friðarins, hvort sem
þau koma úr norðri eða úr annari átt. En á hinn bóginn er
öllum kunnugt, að Austurríki er, fyrir griðsetning og tilstilli
Bismarcks, einhverjum samningum eða heitum háð við Rúss-
land, eptir fundina í Skiernevice og Kremsier. Bismarck hefir
ávallt tekið fram, að sambandið við Austurriki væri gert til að
tryggja friðinn í vorri álfu. Af þvi er hægt að skilja, að báð-
um skyldi jafnannt um að halda frið við Rússland, enn þjóðafrið-
urinn mundi þá tryggvastur, er Rússland gengi í sambandið.
það var þetta sem bjó undir, þegar Bismarck sneri það þrí-
þætta friðarreipi, sem «Skírnir» hefir kallað «keisaraþrenning».
Alexander keisari annar tók hjer vel undir í fyrstu, efi það
dofnaði brátt yfir því sambandi, og hann komst að raun um
1878, hve valt var á vini að treysta. þó sonur hans kunni að
hafa hlýtt á vináttuboð og tilmæli og svarað öllu með bliðu
bragði í Skiernevice og Kremsier, hafa fæstir viljað öðru trúa,
enn að honum hafi rikast búið niðri fyrir skapraun af leikslok-
unum í Berlín (1878), löngun í að rjetta hlut Rússlands á
Balkansskaga, og tortrygging gagnvart Austurríki og þýzka-
landi. Ummælin i blöðum «Gamal-Rússa» og Slafavina —