Skírnir - 01.01.1887, Side 101

ÍÝZKALAND.
103
indæli og annari fegurð, með ódáinsaldinum fyrir munarþyrsta
sál, með ginnandi leiptrum fyrir flöktandi ímyndun, sem getur
gert tilveruna að ríki drauma og óra. Hann var 18 vetra
þegar hann kom til rikis (1864). Hann hafði þá þegar kynnzt
Richard Wa'gner, tónaskáldinu fræga, og list hans kom á hug
hins unga konungs þeim töfrafjötrum, að hann sinnti ekki
öðru, en firtist allar stjórnlegar og alvarlegar athafnir. Hann
jós út stóríje til sjónarleika, leikhússgerða og nýrra halla, og
sökkti sjer svo öllum niður i minningar Niflungatíma, i tóna og
ljóðabúningi Wagners, að þær urðu honum að vakanda draumi.
í skrúð Wagnersleika færði hann suma sali halla sinna, og
sjálfan sig i þeirra riddarabúninga, einkum Lohengrins. Á
öðru lopti konungshallarinnar í Miinchen ljet hann gera stöðu-
vatn, lita það sægrænt með vitríóli, og hjer sat hann i skraut-
báti sem svanir drógu, og í búningi Lohengrins. f>etta tii dæmis
af ótal mörgu, sem er að segja af háttalagi þessa konungs, en
hallagerðir og hallaskreytingar komu honum í botnlausar skuldir
upp á siðkastið, og peningana — seinast 20 milliónir marka
— heimtaði hann harðri hendi. f>ar kom, að stjórnin rjeð af
að taka af honum rikisvöldin, og fá þau Luitpold föðurbróður
hans í hendur. Rjett á undan hafði hann beðið rakara sinn
setja nýtt ráðaneyti saman, en dæmt ráðherrana af lifi. — Til
varðhaldsvistar var konungur færður til hallargarðs — langt
frá höfuðborginni — sem Berg heitir og lig ur við Starnberger-
vatnið. þegar hjer var komið, ljet konungur spaklega og brá
á sig ljettum svip og glaðlegu viðmóti. þetta dró lækni hans,
Gudden að nafni, á tálar, og hann fylgdi konungi einn saman
út i aldingarðinn og fram með vatninu. Allt í einu snaraði
konungur af sjer hattinum og frökkunum og stökk út i vatnið.
Læknirinn, gamall maður, stökk á eptir honum til bjargar, en
báðir fengu bana. f>að sást á traðkinu í botninum, þar sem
stætt var, að þeir höfðu átzt lengi við, áður konungur bar
hann ofurliði. — þau eru nú konungaskjptin orðin, að tignar-
nafnið ber Ottó, yngri bróðir Loðvíks annars, en hann er líka
vitfirringur, og af honum ymsar fiflssögur sagðar. Hann er þó
meinlaus og viðráðanlegri enn hinn var. — Svo munu lögin