Skírnir - 01.01.1887, Qupperneq 118

120
TÍÐINDI FRÁ BOLGARLANDI.
um, þær biða þess, að menn gerist nærgöngulir». Hjer voru
þá þau lög sett, sem viðvaningarnir áttu að hneyxlast á, sem
áttu að koma þeim í flokkadrætti, gera þá furstanum nýja sem
óþjálasta við að eiga, og svo frv., að Rússar hefðu ástæður og
tilefni til að halda tilsjártökunum á landinu, og gera það
stórveldunum einsætt, að hjer færi allt á ringulreið ella. þetta
rættist líka, og þegar Alexander fursti settist í svo skipað bú,
reið að honum hver vandræðabylgjan á eptir aðra, þar til svo
lauk, að hann varð að taka til þeirra takmörkunar úrræða
gagnvart grundvallarlögunum, sem af er sagt í árgöngum þessa
rits 1881 og 1882. Á hinu enginn efi, að umboðsmenn
Rússa reru að því öllu undir niðri, sem jók honum erfiði og
örðugleika. Hermálunum stýrðu rússneskir foringjar, fyrir her-
manna- eða foringjaefnaskólunum stóðu rússneskir hershöfð-
ingjar, og rússneskir fyrirliðar fóru með alla kennslu, og má
nærri geta, að því mundi ekki gleymt, að innræta hinum ungu
mönnum lotningu fyrir tsarnum, frelsanda landsins, föðurforsjá
og vernd hinnar bolgörsku þjóðar. Gagnvart furstanum voru
þessir menn bæði drambsfullir og ráðríkir, og í umboðs síns
nafni ljetu þeir hann jafnan skilja, að þar bæri höfuð hærra
enn herðar sem tsarinn væri; um yfirboðarann í Miklagarði
sem minnst talað. Einkum eptir lát Alexanders annars var
allt fyrir honum illa túlkað í Pjetursborg, en hitt ekki sparað,
að gera hann óvinsælan af og tortryggilegan landsmönnum sjálf-
um. Opt á orði haft, að hann væri þýzkur, og því mætti
honum ekki treysta. Aksakoff sagði við hann berum orðum:
«J>að er ekkert persónulegt sem oss mislíkar við yður, en af
því þjer eruð þýzkur látum vjer ekki oss eira fyr enn
völdin eru gengin yður úr höndum!» Alexander fursti vissi
snemma, hverja hann átti þar að, sem alslafavinir voru,
og að Rússar reru einmitt að því öllum árum, að koma hon-
um frá ríki og af landi burt. í Pjetursborg var öllum rógi
greitt aðgöngu, en á Bolgaralandi vildi fólkið eigin reynd helzt
trúa, vinsældir furstans fóru þar æ vaxandi, og landsbúar
treystu upp á síðkastið hans forustu betur enn Rússa til að
til að afreka Bolgaraþjóðinni áþekkt sjálfsforræði, og frændur