Skírnir - 01.08.1906, Blaðsíða 31

Skírnir.
Horfur kirkju og kristindóms liér á landi.
223
ingarhverfum Lundúnaborgar. Sigursæld þessa fáheyrða
hers virðist öll að þakka hershöfðingja hans B o o t h, sem
er einn af sögunnar sigurvegurum. Enda er mjög senni-
legt, að afturförin verði ekki seinni en sigurförin, þegar
hans missir við. Og víst er það, að svo hjákátlegur her-
naður er óhugsanlegur nema járnsproti einhvers einvalda
stjórni. Booth sneri stefnu hersins snemma að 1 í k a m-
1 e g u eða mannfélagslegu »hjálpræði«; það er þ a ð, sem
gjört hefir sjálfan hann frægastan og unnið honum miklu
meira álit, en »trúboð« hans verðskuldar; þess ærsl og
æðisgangur er flestum kristnum mönnum viðbjóður. Hér
eru hans skrípalæti einungis til hneykslis, enda en hér
enginn steinblindur skríll. Kenning hersins er líka bygð
á öfgum, æsingum og ógnarmálum; ættu þessir hervíkingar
helzt að halda sig í stórborgunum og gjöra sín strandhögg
á sorphaugum þ e i r r a.
Loks er eftir að nefna heima-trúboðið. Það
hefir töluvert látið á sér bera hér á landi síðan um síð-
ustu aldamótin. Hér á Akureyri eiga þess konar menn á
Englandi myndarlegt trúboðshús, og enskur leikmaður
starfaði hér nokkur ár og sótti til hans margt fólk; hann
söng vel, en var stirður ræðumaður, enda kunni laklega
málið. Hann var enginn ákafamaður í trú og kenning-
um, og mælti það með viðleitni hans; var hann maður
verklaginn og »praktiskur«. Það var hann (Mr. J o n e s),
sem fékk Nýja testamentið prentað á Englandi, 10,000
eintök í einu, fyrir aðstoð vina sinna. Ári síðar andaðist
hann á Englandi. En eftirmaður er kominn í sæti hans,
er Mr. Gook heitir. Hinn alkunni Lárus Jóhannsson fer
hér enn árlega um og »prédikar«' Hann var áður sjó-
maður og þykir hafa litla mentun fengið; eru og ræður
hans hið lélegasta og bíræfnasta trúboðsrugl, sem eg
hefi heyrt. En alt lætur almenningur sér bjóða. Úr hin-
um fjölmenna trúboðsher, sem Norðmenn eiga yfir að ráða,
koma hingað árlega til austur- og norðurlandsins menn á
sumrum, líklega mest sakir þeirra eigin landa, sem hér
stunda veiðar. En mest kveður að sendimönnum hins