Skírnir - 01.08.1906, Blaðsíða 91
Skirnir.
Erlend tíðindi.
283
Gyðinga þá, er í brautarlestunum komu, og vó þá þar. Bændur
komu hópum saman utan úr sveit í heiftarmóð út af fréttunum
um árásina á helgigöngufólkið, og gengu í lið með brennivörgunum
og manndrápurunum. —
Svona segir amerískt tímarit frá mjög merkt og áreiðanlegt
(The Independent).
Keisari staðfesti mjög frjálslega stjórnarskrá handa Finnlend-
ingum sama dag, sem hann lét rjúfa þing í Pétursborg, 21. júlí.
E n g 1 a n d. Það leynir sór ekki, að hin n/ja stjórn þar,
þeirra Campbell-Bannermans og hans félaga, ætlar sér að nota fr/ju-
laust sinn mikla meiri hluta á þingi til að hrinda rösklega áfram
/msum framfaramálum, er brezkir frelsisvinir hafa lengi þráð.
Það þótti tíðindum sæta, er ráðgjafinn (C.-B.) fagnaði friðar-
stuðnings-málstefnu þeirri, er þingmenn frá ymsum löndum áttu í
Lundúnum a Ujiðju sumri, sama daginn og fréttist um þingrofið í
Pétursborg, þessum orðum :
Dúman er dauð. D ú m a n 1 i f i!
Djarflegar vita menn eigi til að yfirstjórnandi stórveldis hafi
mælt i garð jafnsnjalls viuarríkis. Enda ætlaði fundarsalurinn al-
veg ofan af lófaklappi og fagnaðarópum.
Þessu næst fór hann um »ófriðiun hertygjaða«, sern nú stynja
flestar þjóðir undir, þau reiðinnar ógrynni fjár sem hann kostar,
svo hörðum orðum, að ella heyrast eigi slík af annarra vörum en
svæsnu8tu gagnbreytingamanna.
Sá dagur mun koma bráðlega, mælti hann, er allir I/ðfrelsis-
menn skilja það, að hermenskan er lands og 1/ða glötun, hinn
mikli farartálmi á framfarabraut þjóðanna.
Nú er þér komið heim af þessum fundi, mælti haun, þá segið
landstjórnendum, að meira sé varið í verk en orð, og heimtið í nafni
xnannkynsins niðurfærslu á hermenskukostnaðinum.
Haun s/ndi það og brátt sjálfur, að hér fylgdi hugur máli.
Fam dögum síðar lét hann flotamálaráðgjafann bera upp á þingi
50 milj. króna lækkun á fyrirhuguðum kostnaði til n/rra herskipa.
En áður hafði liann klipt til muna utan af kostnaði til landhersins
brezka. Hann sagði og þá berum orðum, að þá tillögu bæri að
skoða sem beina. askorun til annarra ríkja að feta í sömu fótspor.
Vór ætlum að vér munum ekki verða óþokkasælir fyrir þetta,