Gefn - 01.07.1871, Blaðsíða 8

10
í augabragði hvast er liaun sig fal:
Apollon hissa silfurbogann bendir
en broddur hikar sér af streng að líða
því undursjónin afli burtu vendir.
*
5 Af norðurvegum hvelin skæru skríða
skjálfandi vafin segulljósa draumi
en logabfæjur hátt með himni ríða.
Sem stjarna rís úr stríðum ægis glaumi
og stikar nær og nær uns augað má
10 aflvana blindast fyrir blossa-straumi:
því það sem fyrri sýndist stjarna smá
að sólu verður brátt er augað hræðir
útbreidd á flugi ægikríngla gljá.
Lopthreinna sala iðustraumur æðir
15 óðfluga kríngum gullinvagnsins hvel
ljósvakinn blær um bláa ása næðir.
og undan hjólum eisar geislajel
sem upp úr bárum knararstefni hrekur
löðrandi sjó er siglir gnoðin vel.
20 Yagnkunnur sjóli hart í tauma tekur
tvíspenntir jóar allt í einu standa
af mörum gufu mæðin heita vekur.
Úr nösum leggur ógurlegan anda
sem eldrauð ský á dimmum Heklu tindi
25 þá himin og jörð hvort öðru vilja granda.
Ó að jeg horfnu orðiu aptur findi
sem Óður mælti ljósrar Freyju ver
við sólar guð í svölum himinvindi!
íni sjóli faldinn sigurgeisla her
30 svölum eg kem til þín frá norðurströndum
þar gullin leika segulljósin sér
sækvikur vefur sleginn guðs af höndum
þar kristallsúlur köldum undrum gljá