Gefn - 01.07.1871, Blaðsíða 84

86
og þar af rángmyndað Ölves 1); Issedoues eru þá = Öl-
vesíngar). Issedonaruir, sem seinna uefndust Essedonar,
hafa flutt sig norður og vestur eptir eins og fleiri þjóðir,
og loksins hafa þeir setst að við Eystrasalt: þar kölluðust
þeir Estones (og mörgum öðrum nöfnum sem öll eru afbökuð
úr því).
Finnar eru góðir sjómenn, því þeir hafa vanist róðrum
og skipaferðum á enum miklu vötnum og vatnsföllum í Asíu
og á Rússlandi: þar eru Baikal og Balkasch, feiknamikil
stöðuvötn, og Aral; þar eru Volga og Vína, Petsjora Ob
Jenisei og ótal fleiri ár svo miklar að engar mega jafnast
við þær í Evrópu. Eins og sumar Finnaferðirnar urðu norður
fyrir Helsíngjabotn og suður á Noreg — svo var þegar Norr
og Gorr fóru, því það er landnámssaga fyrir Norðmannatíð,
og engin ástæða til að rengja hana þó hún sé mythisk —
eins urðu sumar sunnar og þvert yfir Eystrasalt, og þær
þjóðir hafa komið til Sviaríkis og Danmarkar. Frá þessum
Finnum höldum vér að Danmarkar nafn sé komið, bæði í
Danmörku sjálfri og í Svíaríki: þar var líklega kallað Don
og Dan, og Tan, það er seinni hlutinn af nafninu Issedones,
Estones; sumir þessara Finna urðu eptir ogNorðmenn köll-
uðu þá Eistr af íyrra hluta nafnsins; af þeim er kallað
Eystrasalt, sem er afbakað úr »Eistasalt«, en er ekkert skylt
»austr« (austur-átt). þæssir Eistir hyggja enn áþessum stöðvum
og eru nú raunar orðnir aptur úr, en hafa þó varðveitt ýmsar
fornar venjur, þó þeir sé ekki útaf eins hroðalegir og í forn-
öldinni. þeir hafa t. a. m. þá trú, að menn ekki megi
deyja á sóttarsæng, og þá rífa frændurnir hinn sjúka upp
úr rúminu og fleygja honum á gólfið, svo hann sálast opt
af þeirri meðferð. Svo þegar hann er dauður, þá þvo þeir
) ^Olíossar’ rétt í Isl. s. I 372, ^Ölfossar’ rángt ib. 11. Eg leiði
það ekki af „öl“, en álít það óbrotið náttúrunafn, af áll (oll)
og foss.