Gefn - 01.07.1871, Blaðsíða 10

12
sem föguv skal um allar aldir standa:
í austursal þar unaðblærinn heiti
á aldin gullið leiðir sumars varma
þar vaxa rósir undir einu leiti.
5 þær una best við ástarríka barma
og enginn ber þær enn i munarheim
þær þekkja hvorki mey né meyjar arma.
Og eina skaltu taka þér af þeim
en þínir jóar munu veginn finna
10 því vea fákar villast ei um geim.
. En mundu alltaf vel til orða minna
því ei er sama nær þú tekur blóm
um næturstundu neyttu handa þinna
þá máni stikar bægt í stjörnuhljóm
15 og starir bleikur lágnættis frá skeiði
er liðnar sálir sprengja dísa dóm.
En mér þó búi jeg í himin-heiði
ei hlotnast má að nálgast þenna dal
sem heiðnar nornir helgum kríngdu seiði.
20 |>ú sem að býrð við þrúðgan jökulsal
þér hafa forlög veitt þá sterku hönd.
þitt verður ríkið, þér allt hlvða skal.
Með þessu blómi muntu heimsins lönd
í meginstvrkan töfrafjötur binda
25 svo bliknar hvert eitt blóm á minni strönd.
í gullinn sveig þú gersemi skalt vinda
og gefa síðan fagri Vanadís
er aptur snýrðu hátt til hiinin-grinda.
af nýjum gróða bjartur bjarmi rís
30 blíðkandi harðan vígum stæltan anda
vermandi klakatind og kaldan ís.
Án þess má ástin ei í blóma standa.
*