Gefn - 01.07.1871, Blaðsíða 18

Gefn - 01.07.1871, Blaðsíða 18
20 í gegnum allt sem lifir, án hvers enginn getur andað né eldur lifað. petta er sannleikurinn sem hin forna kenníng fól í sér. Yér getum í rauninni skoðað allar frásögur fornaldarinnar svo sem felandi í sér sannleika, því það vitum vér fyrir víst, svo sannarlega sem vér þekkjum nokkuð til eðlis mannlegs anda, að á þeim öldum datt engum í hug að finna vísvitandi upp á æfintyrum og sögusögnum, en allt það sem menn sögðu frá og skáldin kváðu um var fastlega grundvallað á óyggjandi trú að þetta hefði sannarlega átt sér stað, og menn hugsuðu ekkert yfir höfuð um hvort það væri á móti lögum náttúrunnar eða ekki; jafnvel þó fráleitt sé að einstöku menn, svo sem Aristoteles og Cicero, hafi lagt trúnað á hvaðeina; þjóðirnar trúðu og efuðust ekki, og svo höldum vér raunar að víða sé enn. Menn trúðu að fuglinn Fenix lifði í 500 ár eða lengur og brendi sig sjálfan upp og risi ýngdur upp úr öskunni á ný — þó hnýtir Tacitus hér við, að þetta sé »óvíst og ýkt«1) — en enginn hugsaði um að þetta gæti verið sannleikur í skáldlegum hjúpi. Sama er að segja uin allar fornsögur vorar — menn kalla þær »lygasögur« og segja þær sé svo fullar af ýkjum og undrum að þeim sé með engu móti trúandi; en það mun þó sannast betur og betur, að þær fela í sér sannleika, hvort sem þær eru tröllasögur eða riddarasögur; og því lengra sem vér rýnum inn í afkima fornaldarinnar, því meir styrkjumst vér í þessari skoðan, þó hún sé harla torveld og truflist á ótal vegu. Hér af mega menn samt alls ekki leiða það, að allarsögur sé historiskur sannleikur; þvert ámóti er í mörgum sögum margt það sem aldrei hefir getað átt sér stað á þann háttsem frá er sagt; víða er og atburðum ruglað saman og tímatal alveg rángt. Um aldur mannkynsins eru skoðanir manna mjög á reiki. Elstu menjar Egipta eru hérumbil 4000 árum eldri en Kri- stur; en mörgum öldum hefir mannkyn verið uppi fyr. Lyell ') „Haec incerta et fabulosis aucta“, Ann. VI. 28.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.