Gefn - 01.07.1871, Blaðsíða 7

9
Brísíngamen.
|>ar morgunbáran svellur svölum straumi
við sólar-dyr á gullnum austurströndum
þar unir lífið æ í gleSi-glaumi.
í himinrósa fagurbrugðnum böndum
5 sér búa álfar hús um sælar stundir
og eilíft sumar lifir í þeim löndum.
Eu kristallsþaki dunar aldan undir
sem organshljómur lángt í fjarrum skýjum
og alblómgvaðir endurkveða lundir.
10 far sólarguðinn búinn blæjum hlýjum
á bláa vegu lystur geisla-stöfum
og uudrum veldur eilíflega nýjum.
Hann sat og norðurs horfði fram að höfum
þar hvarflar sól um sumarnótt í ljóma
15 og blossi leikur yfir gleymdum gröfum
sem fela hetju-lík og skygðan skjóma.
þar skimast um á fagurgullnum stóli
náfölur dólgur numinn lífs úr blóma.
p>á blikar norðurátt af blossa-hjóli
20 og bjarma lystur fagrahvels um sal
svo undrast bjartra sólargeisla sjóli.
Sem silfurskeyti snjófgan yfir dal
um svala nóttu kaldur máni sendir