Gefn - 01.07.1871, Blaðsíða 12

14
og veginn gylla geisla bárur breinar.
Brísingamen í björtu skini hlær
og bylgjar eins og léttar skógar greinar
eða sem gullinn Glasi hreiíi blær.
*
5 þá rís í austri röðulfagurt ský
og rósar ilmur sætur færist nær.
loptgolan vermdist og hún varð svo hlý.
til norðurs hafði ei svo inndæll eymur
um aldir borist. tíðin gerðist ný.
10 en það var Óður. gullinhvela hreimur
snögglega fyllir háan himiuboga
hljóðvakinn kvað við norðurljósa geimur
og skærri blossum bjartar sólir loga
þá bæði fundust hátt í stjörnu sal.
15 goðborin jódýr gullinvagna toga.
|>á rétti Óður rósa fegurst val
að ríkri dís og festi henni á barm
þar það um aldir alda skína skal.
Brísíngamenið brast við eyddan harm
20 og brotin flugu lángt að Síngasteini
þar stríða tveir með styrkum heljararm
í selalíkjum myrku á marar beini
og báðir vilja brotnar sólir fá.
ágirnd og hatur mörgum varð að meini.
25 En munardís að Óði snerist þá
og gullinfagur grátur hraut af auga
glampandi rósar bikar niður á:
það er sú bára sem það blóm mun lauga
á meðan ást í tárum endurskín
30 og fyrnist ei við framliðinna hauga.
Svo hurfu bæði aptur heim til sín.