Norðurljósið - 01.01.1981, Qupperneq 21

NORÐURLJÓSIÐ
21
með því að snúa sér í hring á stóra eldhúsgólfinu.
En það var undarlegast af öllu þennan dag, að
stöðvarstjórinn og kona hans báðu hana að koma inn í
íbúð þeirra. Var henni veitt þar alls konar góðgæti.
Frúin stakk tuttugu krónum í hönd hennar.
Sjáðu tilj hér fær þú fyrstu mánaðarlaun þín í
Rugsvea. Þér mun áreiðanlega líða vel í Rugsvea.
Fólkið þar er ágætt, gott og iðið.
Dag nokkurn, ekki löngu síðar, kom húsbóndinn
gjaður og sagði fréttir.
Já, María, það var gott, að þú komst. Konan mín
hefur eignast tvíbura, tvo velskapaða drengi, svo að
þú munt skilja, að það verða margir munnar, sem
metta þarf hér í húsinu. Ég tek að mér að sjá um fjósið
og annað, en þú verður húsmóðir okkar fyrst um sinn.
Hvílík breyting er orðin, síðan þú komst hingað.
Börnin öll eru í hreinum og heilum fötum. Húsið allt
neðan úr kjallara og upp á loft er hreinþvegið. Við get-
um ekki skilið, hvernig þú, sem ert borgarstúlka, hef-
ur getað gert þetta allt núna á fáeinum vikum. Þú ert
hreint og beint ofurmenni.
Þökk fyrir öll þessi fögru orð. En ég verð að biðja
um fyrirgefningu. Guð hefur kallað mig sem fagn-
aðarboða, og ég hef ekki ennþá minnst á það. Ég hef
hvorki sungið eða spilað á gítarinn fyrir ykkur í þessar
vikur, sem liðnar eru, síðan ég kom hingað. En nú
spyr ég, hvort ég megi hafa guðræknistund í eldhús-
inu, þegar konan kemur heim. Þá ætla ég að lesa úr
orði Guðs, syngja og spila.
Þú skalt fá leyfi til þess, kæra María, sagði Rugsvea,
hrærðum rómi.
Þau settust öll saman kringum stóra eldhúsborðið.
María hafði búið allt hið besta, sem heimilið hafði að
bera fram, breitt á hvítan cfúk og látið þar blóm. Allt
var í besta lagi.
Og þú gerir þetta allt ókeypis, María, sagði hús-
freyjan og ljómaði af hrifningu. En smásnáðar tveir
létu heyra til sín í einu horninu á eldhúsinu.
Húsbóndinn hélt loforð sitt. María fékk að hafa þar
guðræknistund. Söngur og gítarspil þíddu hjörtun.
Niður í djúp þeirra steig orð Guðs. Það var líkt og
vatnsstraumur á vori, sem streymdi frá Maríu, líkt og
innibyrgðri uppsprettulind. Er hún settist niður, féllu
allir á kné framan við stóru eldhúsbekkina. Hið eina,
sem María þurfti að gera, var að lesa orð Guðs yfir
grátandi fólki. Fjölskylduvakning var byrjuð. Þetta
var fyrsta staðfestingin, sem María fékk á köllun sinni
sem fagnaðarboði.
Þó var það viku síðar, að þessi sönnun varð ennþá
sterkari. Fregnin um það, sem gerst hafði á Rugsvea,
fór um eins og eldur í sinu. Er haldin var fyrsta opin-
bera samkoman, var allt troðfullt af fólki: Eldhúsið
stóra, stofurnar og gangurinn, var allt fullt af fólki.
Margir komu og leituðu hjálpræðis Drottins. Tveir
hinir fyrstu voru stöðvarstjórinn og kona hans.
Meistarinn gekk um dalinn veturinn allan og fram
á vor.
Og María fékk sitt meðmælabréf sem fagnaðarboði.
(Ath.semd: Venjulega orðið er heimatrúboði. En
fagnaðarboði á vel við um þá, sem boða fagnaðar-
boðskap Drottins.)
(S. G.J. þýddi úr Livets Gang.)
Miklu breytir lofgerðin
Guð langar til að eiga fólk, sem lætur sér ekki nægja,
að það biðji hann um eitthvað, heldur lofi hann einnig.
Biblían geymir sögur af mönnum, er sigra unnu, af
því að þeir lofuðu Guð. Páll og Sílas lágu í fangelsi.
En er þeir lofsungu Drottni, þá frelsuðust þeir úr
varðhaldinu og unnu aðra til trúar á Krist. (Post.
16. 25.)
Eigum vér sjálf í erfiðleikum? Þráum vér, að beðið
sé fyrir öðrum? Þá verðum vér að bera þetta framfyrir
Drottin með bæn. Þá munum vér - með stöðugri lof-
gerð - verða fullviss um sigurinn.
Lofgerð veldur breytingum! Þú krýpur á kné til
bænar. Þó nærð þú ekki sambandi við Guð. Reyndu
þá að færa honum lofgerð. Guðdómleg nálægð hans
mun flæða yfir sál þína.
Ef til vill geðjast þér ekki að því: að lofa Guð hástöf-
um. Þér getur fundist það ónauðsynlegt, og jafnvel
sýnst það heimskulegt.
í 98. Sálmi biblíunnar, 4. grein, standa þessi orð:
„Látið gleðióp gjalla fyrir Drottni öll lönd, hefjið
gleðisöng, æpið fagnaðaróp og lofsyngið Drottni... “
Fólk hans ætti að gera nafn hans dýrlegt með því að
lofa hann stöðugt. „Ég vil vegsama Drottin alla tíma,
ætíð sé lof hans mér í munni,“ segir Davíð. (Sálm.
34. 2.)
Guð fyrirskipar lofgerð.
Lofgerð er nauðsynleg, því að hún er boðin af Guði.
„Allt, sem andardrátt hefur, lofi Drottin!“ (Sálm.
150. 6.)
Sýnist þér þetta heimskulegt, minnstu þess, að
„Guð hefur útvalið það, sem heimurinn telur
heimsku, til að gera hinum vitru kinnroða.“ (1. Kor.
1. 27.) „Fyrir hann (Jesúm Krist) skulum vér því
óaflátanlega frambera lofgerðarfórn fyrir Guð.“
(Hebr. 13. 15.)
Hefur þú verið að biðja um vakningu, sem ekki hef-
ur komið? Hættu að biðja, en byrjaðu að lofa Guð.