Lögrétta - 01.03.1932, Síða 46

203
LÖGRJETTA
204
aldrei árekstur. Hann var einarður í fram-
komu við kennarana og vinsæll og vel
metinn af bekkjarbræðrum sínum. Pjetur
Ilelgi Hjálmarsson var mestur íþrótta-
maður skólans, glímumaður og skautamað-
ur með afbrigðum. Feldi hann alla í glímu,
sem við hann þreyttu, bæði innan skólans
og utan. Hann stofnaði, ásamt Pjetri
heitnum blikksmið o. fl., glímufjelag, sem
í voru bæði skólapiltar og utanskólamenn,
og varð það síðar fyrsti vísirinn til glímu-
fjelagsins „Ármann“, sem enn er hjer við
líði. Pjetur Helgi var alla skólatíð sína
umsjónarmaður í svefnloftunum, fyrst í
Langalofti, síðan í Litlalofti, og síðustu
árin var hann einnig umsjónarmaður úti
við. Um Pjetur Guðjohnsen má geta þess,
að hann stundaði trjesmíðanám jafnframt
skólanáminu, og fjekk sveinsbrjef í trje-
smíði hjá Magnúsi heitnum Árnasyni sama
, vorið sem hann útskrifaðist úr skóla. Pjet-
ur var fjörkálfur hinn mesti og hrókur alls
fagnaðar, hvar sem hann kom. í kennslu-
stundum var hann oft ókyr og fann upp á
allskonar brellum til þess að stytta þær
og skapa þar einhverjar tilbreytingar, en
gletni hans og gáskapör voru altaf svo
eðlileg og laus við alla illkvitni, að þetta
kom honum aldrei að klandri. Hann var
djarfmæltari við kennarana en nokkur
okkar hinna, en framkoman þó jafnframt
þannig, að þeir þoldu honum það, án þess
að það skapaði hjá þeim nokkra óvild til
hans, og sumir af þeim, sem hann rabbaði
einna frjálsmannlegast við í kenslustundun-
um, t. d. Jón rektor, höfðu gaman af hon-
um, og við fundum ekki betur en að hon-
um væri hlýtt til Pjeturs, þrátt fyrir alla
ókyrðina, sem af honum stóð í kenslu-
stundunum. Pjetur var snemma hár vexti
og fríður sýnum. Hann var bráður í skapi,
en hreinlyndur og drenglyndur, og fyndist
honum einhverjum misboðið að óþörfu,
sem var minni máttar, þá var honum ætíð
þar að mæta. Einu sinni, þegar við vorum
komnir nokkuð upp eftir skólanum, var
hópur pilta á skólaganginum að draga dár
að nýkomnum og fátækum fyrstabekking
fyrir það, að hann var illa og eitthvað ó-
venjulega til fara. Pjetur kom þar að, og
þegar hann hafði skilið, hvað um var að
vera, varð hann svo reiður, að hann rjeð
sjer ekki, sagði að þetta væri hin mesta
skömm og var albúinn til þess, að slást við
hvern, sem móti mælti. Hann sló á svip-
stundu niður alt háð og spott að piltinum,
og þóttu víst öllum eftir á afskifti hans
góð og drengileg.
Eins og fyr er getið, var góður íjelags-
andi ríkjandi í skólanum á þessum árum.
Hver bekkur var eins og fjelagsdeild út af
íyrir sig, en út á við kom allur skólinn
fram eins og fjelagsheild. Allsherjarfjelag
skólans var Framtíðin, og voru í henni
piltar úr öllum bekkjum. Skömmu eftir að
jeg kom í skóla, gerðist það þó, að upp-
reisn varð í fjelaginu og var sjera Friðrik
Friðriksson uppreisnarforinginn. Neðri
bekkirnir risu upp gegn efri bekkjunum
og mynduðu fjelag út af fyrir sig. Er nokk-
uð frá þessu sagt í æfisögu sjera Fr. Fr.
(Undirbúningsárin). En þetta lagaðist síð-
ar, er þeir fóru úr skólanum, sem höfðu á
höndum stjórn fjelagsins þegar uppreisn-
in var gerð. Mímir hjet annað fjelag, sem
í voru piltar úr öllum bekkjum, sem sjer-
staklega hneigðust að náttúrufræði. Þá var
og Bindindisfjelag, sem náði yfir allan
skólann, og var jeg um eitt skeið formað-
ur þess. Glímufjelagið er áður nefnt, og
var Pjetur Helgi að sjálfsögðu formaður í
því. Dansfjelag var þar einnig, og var
Pjetur Helgi um eitt skeið formaður þess.
Svo voru fjelög í hverjum bekk, kölluð
bekkjarfjelög, sem oft hjeldu uppi blöðum
út af fyrir sig. Þau blöð voru kölluð
bekkjarblöð. Við byrjuðum á þessu í 2.
bekk, og skrifuðum við Jóhann Sólmundar-
son mest í það blað. Það hjet Baldur, og
eftir því skýrði Jóhann síðar blað, sem
hann gaf út um hríð í Nýja-lslandi. Loks
er að minnast á leynifjelag, sem aldrei
máttu vera í nema þrír menn í einu. Það
var í fyrstu stofnað af Þórhalli Bjarnar-
syni, síðar biskupi, og tveimur skólabræðr-
um hans, meðan þeir voru í skóla, og hafði
það verkefni með höndum, að rita „Ár-
bækur skólans“. En þar átti árlega að
segja frá því helsta, sem í skólanum gerð-
ist, og gera það hlutdrægnislaust, hvort
J