Eimreiðin - 01.05.1902, Blaðsíða 17

97
KOMDU NÚ------------
(Úr Einbúaljóðum. Brot).
Komdu nú. vinan mín kæra;
hún kallar hin liðtia tíð
Við sitjum bæði við Sögu hné,
unz sól skín í austurhlíð.
í félagi skulum við lífsneistans leita,
í ljós og starfsemi fræðslu breyta.
Og þar sem við köinum með hjarta og hönd,
mutiu hopa þau myrkúr'og þreyta.
Komdu nú, vinán tnín kæra';
hún kallar hin nýja tíð;
og allra hæst lætur þar öreigans hróp
um aldanna kvöl og stríð.
I félagi skulum við fórnarhug týja,
til framtaks og réttlætis stjórnir knýja.
Og þar sem við komutn með hjarta og hönd,
munu herskarar þrautanna flýja.
Komdu nú, .vinan mín kæra,
nú kallar hún framtíðin sjálf.
I lin fegursta mannssál er óþroskuð enn
og enn þá er þekking liálf.
I félagi skulum við friða þann gróður,
hvern félaga meta setn kæran bróður.
Og tímarnir breytast: hvért blómstur vex,
eins og barn inn við hjarta móður.
PEI! — SÓLIN HNÍGUR.------------
(Úr Einbúaljóðum).
Pei! — Sólin hnígur. — In hinzta raun
með hugann svo víða fer.
Um óræktarmóa og ógróin hraun
mig einmana, þráandi ber.
Við foræðismýrar ég stöðvast um stund