Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1920, Síða 9

Eimreiðin - 01.01.1920, Síða 9
EIMREIÐIN] JÓHANN SIGDHJÓNSSON 9 að segja, að faðir hans var seinþreyttur að styrkja hann og styðja á allar lundir, og þegar útlitið var sera ískyggi- legast um alla framtíð Jóhanns, heyrði eg hann oft dást að raungæðum foreldra sinna og annara ættingja. En það hrökk ekki langt þótt hann fengi ríflegan fjárstyrk heim- an að. Hann var ekki hófsmaður um neitt, ástríðurnar voru sterkar og óstýrilátar og fyrirlitningin fyrir smáskild- ingnum nokkurn veginn takmarkalaus. Hann hneigðist snemma til víns, og hefi eg ekki séð örari mann við drykkjuborð, en hann. Hann var þá óskabarn augnabliks- ins, konungur allra skýjaborga og loftkastala, — sjálfur Bakkus var í honum! En hann var ekki forsjámaður til fjárvarðveislu þá stundina. Auðvitað komst hann í fjár- kröggur og sigldi hann oft krappan. En þó klauf hann strauminn merkilega vel. Þrált íyrir alla eyðslusemina, gat hann verið furðulega sparneytinn og nægjusamur aðra stundina. Eg minnist þess, að þegar hann var að leggja síðustu hönd á Fjalla-Eyvind, bjó hann i litlu kvisther- bergi, annaðist sjálfur matreiðslu og ræstingu, og komst þá af með ótrúlega litla peninga. Hann lifði líka í sífeldri gróðavon, og hjálpaði það honum ekki lítið. Stöðugt var hann að fást við hinar og þessar uppgötvanir, og varði til þeirra miklum tíma og oft og tíðum miklu meira fé, en hann gat við sig losað. Hann var fulltrúa um, að þær mundu verða sér hin mesta auðsuppspretta. Það brást að vísu, en gróðavonin gengur næst gróðanum sjálfum. — Árið 1905 kom fyrsla leikrit hans út, Dr. Rung. Það var ófullkomið byrjandarit, veikbygt og fálmandi. Viðfangs- efnið var höfundinum ofviða, og hnúturinn ekki leystur, heldur högginn með því að láta höfuðpersónuna ærast að leikslokum. Þar að auki var sá megingalli á leikritinu, að það gerðist alstaðar og hvergi, átti sér hvorki stað né stund, og varð því þjóðernislaust og litlaust. Einstaka til- svör leiftruðu, en sjálft þrumuveður harmleiksins skall al- drei yfir. Leikritið sætti ómildum dómum í dönskum blöðum, en þó tóku tveir ritdómarar, Julius Clausen og Otto Borchsenius, í annan streng. Báðir sáu þó missmíð- in á leiknum, en Julius Clausen gat þess, að menn mundu
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.