Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1920, Page 13

Eimreiðin - 01.01.1920, Page 13
EIMREIEINl JÓHANN SIGURJÓNSSON 13 hönd á ritið. Stundum fleygði hann hálfum eða heilum þáttum í eldinn, vinsaði að eins úr þeim fáeinar setningar, sem hann var ánægður með. 1*0 hygg eg, að alt hafi frá upphafi verið fullráðið um bygging leiksins, bæði um persónur, þáttaskifting, leikslok o. s. frv. En vandvirkni hans og óþolinmæði við sjálfan sig töfðu fyrir honum í hverju spori. Hann samdi leikritið á dönsku og íslensku jöfnum hönd- um, þannig að í hinum fyrstu frumdrögum skiftust oft á íslensk og dönsk tilsvör. Síðan varð hann að þýða sjálfan sig á bæði málin, og olli það honum ekki lítilla erfiðleika. En þrátt fyrir þetta tókst honum að skapa meistaraverk; sem er svo íslenskt á brún og brá og í insta eðli, að eng- um hefir enn þá komið til hugar, að efast um þjóðerni þess. Leikurinn hefst í baðstofu, kemur við í réttunum, dvelur einn sólskinsdag uppi á öræfum og endar í kol- svartri manndrápshríð. Svo að því verður ekki neitað, að umgerðin er íslensk, og þá ekki síður óróinn í djúpinu, eldsumbrotin, sem gera vart við sig frá fyrstu byrjun und- ir hinum trausta grundvelli, sem leikritið er reist á. En þó eru það vitanlega ekki þessi íslensku einkenni, sem skapað hafa heimsfrægð Fjalla-Eyvinds. Þau hafa sjálf- sagt hjálpað mikið til, en hitt er þó aðalatriðið, að höf- undinum hefir tekist að grafa niður að þeim frumlindum mannlegs eðlis, sem liggja miklu dýpra en svo, að nokkur þjóðernismunur geti komið til greina. Hann lýsir ástrið- um mannlegrar sálar eins og sá sem valdið hefir og þekk- inguna, ást og hatur, ótti og örvænting loga um alt leik- sviðið í öllum sínum frumkrafti. Höfundurinn gerist svo djarfur, að hann teflir hungrinu fram móti ástinni, og veit eg ekki til, að það hafi fyr verið gert á leiksviði, þótt slíkt muni koma fyrir við og við i lífinu. Örvænting Höllu er lýst á þá leið, að manni skilst, að slíkt verði ekki betur gert. Maður finnur, hvernig myrkrið og öræfakuldinn læsa sig fastar og fastar inn í hjarta hennar. Og ekki ber það sist vott um hið skygna skáldauga höfundarins, að hann lætur Höllu ekki gefast upp vegna þess, að Eyvindur sé hættur að elska hana, heldur vegna hins, að hún sjálf er
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.