Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Síða 17

Æfisaga
17
Talsverðan vinskap gafst honum par ei heldur tækifæri
til að binda við neinn sinna landsmanna nema amtmann
sál. St. Stephensen, er bjó og andaðist á Hvítárvöllum;
segja peir, sem til vissu, pað satt, að pó peir væru af
eins ójöfnum stigum sem bóndinn og stiftamtmaðurinn,
elskuðust peir meðan saman náðu heitar en flestir bræð-
ur og máttu vart hvor af öðrum sjá. Komedíuhúsið var
sá einasti lystisemdastaður í Höfn, sem Sveinn gat ekki
móti sjer látið að sækja, pegar ekki pvertók skildingsleysi,
og iðraði hann pess aldrei pó láð væri af sumum, enda
vandi hann sig strax á að heyra skynsamra manna dóm
um pau eður pau theaterstykki [leikrit] og velja par eftir;
sama var um almennar lastaða romanlestur, fyrir hvort-
tveggja var hann hneigður, en ljet pó hvorugt hindra
pær sjer fyrir sett(ar) stúderingar pað minsta, ekki ólíklegt
peir eigi hægra með pað, sem vita sína rem angustam
domi — prönga heimilishagi — en hinir, sem alt hafa
nóg, vinna í spilum og lotteríum, smjaðra sjer út patrona
[styrktarmenn], pretta sína meðstúderandi o. s. frv., hvar
af Sveinn ekkert pekti. Að geta ekki aldurs, tíma og fá-
tæktar vegna tekið ofurlitla hlutdeild i neinu af pví ótölu-
lega marga indæla og undir eins veglega, t. d. söng og
hljóðfæralist, dansi, lifandi tungumála iðkun, nytsömum
reisum til lands og sjáar, teiknaralist og s. fr., samt fátt
eitt sjeð af peim ótölulega konstverkafjölda, er í pvílík-
um stöðum og löndum standa til boða, og oss íslend-
ingum ei oftar býðst, vera pó ekki óupplagður til margs
af pví, hvað fleirum er virt til óstöðugleiks, sýnir pví-
líkum fyrst fyrir alvöru hvað bágt sje að vera fátækur.
En heppinn er sá, sem pá lætur guð ráða og gengur
pann skemsta sinn vana veg, en sjer við afstigunum,
sem pó vilja vera nógu margir á báðar hendur.
Allir vissu að Sveinn var fátækur og aðstoðarlaus
að heiman, pví var hann af sinum meðstúderandi aldrei
Ársrit Fræðafjelagsins X 2