Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1929, Blaðsíða 25

Æfisaga
25
land og pann óumfarna austurhluta Norðurlandsins, en
varð áður að bregða sjer suður í Reykjavík og Viðey
ýmsra hluta vegna, einkanlega til að fá sitt reisusti-
pendium [ferðastyrk] útsvarað fyrir priðja árið af jarða-
bókarkassanum, hvar til hann fekk assignation [ávísun]
upp á 100 rd. hjá stiftamtmanni 0. Stephánssyni, en
pegar til landfógeta kom, sem pá var sonur hins, M.
Stephensen, lögmaður, og síðar justitiarius [dómstjóri] í
landsyfirrjettinum og konferentsráð, fekst ekki einn skild-
ingur, svo að ekkert hefði orðið af ferðinni hans petta
sinni, hefði hann ekki — af öðrum pó en landfógeta —
komist á snoð um, að petta væri kaballistere [rógprettur]
af Rothe nokkrum yngra, pá sekretera Náttúrufjelagsins í
Höfn.1)
Dann 23ja júlí byrjaði Sveinn ferð sína frá Hlíðar-
enda austur á bóginn, skoðaði nákvæmlega eldsuppkomu
staðinn á Síðu afrjett 1783; var hæst uppá Öræfajökli
p. llta ágúst, hvar hann sá margt nýstárlegt,2) hjelt síðan
áfram austur að Búlandsnesi við Djúpavog, hvar hann
dvaldi um hríð. Nú sá hann brátt, að heldur var nú um
of liðið á sumar til að geta ferðast til gagns um alla út-
kjálka peirrar víðlendu og fjörðóttu Múlasýslu, samt Ding-
eyjar og Vaðla sýslu, sneri pví fyrir sig að velja skemsta
J) Sá góði maður við marga þegar í raunir rak, stiftamt-
maður Stephensen, stakk þessu að Sveini og rjeði honum til að
sækja um tilvonandi lektorat í náttúrufræði við þann nú sam-
steypa skóla í Reykjavík, en þar kom ekkert útaf; nefnt lektorat
umsnerist í landsmælinga lektorat, en Sveinn fekk sitt stipen-
dium síðar. 2) Hjer um má lesa í samburðarriti hans við M.
Stephensen 17*) og í Jöklariti hans. *) Hjer er eyða fyrir
tveim lölustöfum. Rit M. Stephensens, „Kort Beskrivelse over
den nye Vulkans lldsprudning i Vester-Skaptefjelds-Syssel" kom
út 1785, en Sveinn Pálsson samdi rit sitt um eldgosið 1783, er
hann kom heim úr rannsóknarferð sinni þetta ár (1794), og
Jöklaritið þá um veturinn. Útgef.