Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1938, Blaðsíða 122

116
150—200 kg af 40% kalíáburði,
200—300 kg af 18% superfosfati og
100—200 kg af kalksaltpétri.
Saltpétrinum þarf þó alveg að haga eftir frjósemi
landsins. Sé það frjótt, mun réttast að sleppa honum
alveg. Á smárasléttum segir grassprettan og útbreiðsla
smárans fljótlega til um það, hvort þörf sé á N-áburði
í stað kalí- og N-áburðar, má nota hland 6000—8000
kg á ha og svo áðurgreindan skamt af superfosfati.
Auðvitað má líka nota mykju, þótt rétt sé, vegna
arfahættunnar, að sneiða hjá henni meðan á undirbún-
ingsræktinni stendur, má plægja hana niður, 60—90
þús. kg á ha, áður en smáragrasfræinu er sáð og mun
þá ekki þörf að nota frekari áburð, fyrstu árin, fyr en
áhrif mykjunnar fara greinilega að þverra, nema þá
eitthvað lítilsháttar af kalí og fosfórsýruáburði.
2. Afbrigðaval, smitun, sáðmagn, sáning.
Afbrigðatilraunir, með belgjurtir, hafa ennþá verið
gerðar svo fáar, hér á landi, að eg verð að láta nægja
að benda á einstök afbrigði, sem reynsla eða líkur
benda til, að séu vel nothæf, án þess að nokkur saman-
burður liggi þar til grundvallar.
Af hvítsmára mun, fyrst um sinn, heppilegast að
nota Morsö-smára, sem er fremur fljótvaxinn, gefur
góða uppskeru og hefur reynst varanlegur. Ekki mun
rétt að nota öllu minna en 40% af smárafræi í fræ-
blöndurnar, eða 12 kg af smára, séu 30 kg af fræblöndu
notuð á ha. Hvítsmáranum er heppilegast að sá með
venjulegri grasfræblöndu.
Seinvöxnu rauðsmárategundirnar, svo sem Molstad
og Göta, eru líklegastar til að gefa hér góðan árang-
ur. Rauðsmári kemur aðallega til greina í sáðskifta-