Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Qupperneq 35

HALLDÓRS HERMANNSSONAR OG SIGURÐAR NORDALS
35
yfir sumt og líka sýnt, hvernig gefa mætti út sögurit vor svo, að þau
væru aðgengileg þorra menntaðra lesenda. Þessar stafréttu útgáfur,
með þaultuggðum málfræðislegum skýringum og orðamun, eru lítt melt-
anleg fæða öðrum en forhertum málfræðingum, og þeim getur líka orð-
ið bumbult af þeim. Löndum okkar flestum, sem eru að fást við þau,
virðist ekki ljóst, að þau eru frábrugðin miðaldaritum flestra þjóða,
því að þau eru bókmenntir, sem hægt er að lesa enn í dag og eru
lesin af mörgum menntamönnum, erlendum sem innlendum. Auð-
vitað eru stafréttar útgáfur nauðsynlegar og með orðamun. En eins
og Finnur og fylgifiskar eru núna að gera, að gefa þetta út aftur og
aftur á þennan hátt, það er ekkert vit í því, þar sem svo margt annað
kallar að.“
Þeir Halldór og Sigurður hittust í New York um áramótin, og
þakkar Sigurður í bréfi 18. janúar 1932 „fyrir síðast og alla sam-
veruna í New York. Ég var þar vikuna út og skoðaði mig heilmikið
um og varð því hrifnari af borginni sem ég kynntist henni meir.“
I bréfinu ráðgast hann við Halldór um fyrirlestrarhald í íþöku
seint í marz og spyr hann, hvernig honum lítist á efni sem Viking
Ethics.
Halldór svarar Sigurði um hæl 20. janúar og segir, að sér þyki
titillinn góður, „fólkið tekur eftir honum, ef til vill af því það heldur,
að þessir fuglar hafi ekki haft “ethics”.“
I bréfi, er Halldór skrifar Sigurði 3. maí, þakkar hann honum
komuna og kveðst viss um, að vera hans vestra hafi orðið að miklu
gagni og til sóma.
Þótt þeir Halldór og Sigurður skiptist á bréfum sumarið 1932,
ber fátt til tíðinda. En 22. nóvember skrifar Sigurður Halldóri stutt
bréf, sem efalaust hefur glatt hann mjög, og hefst það á þessa leið:
„Kæri vinur. Aðeins fáar línur til þess að sýna þér, að ég er aftur
kominn á minn stað. Svíþjóðarferðin gekk vel, og ,,vikan“ [íslenzka
vikan í Stokkhólmi í september 1932] varð okkur heldur til sóma,
ef það er nokkurs virði að fá gott álit annarra, þegar ástandið heima
fyrir er ekki betra en hjá oss. Við mættum þakka fyrir nú, að okkur
væri veitt sem minnst athygli. Ég var líka nokkra daga í Ósló og
þótti gaman að hitta þar vini og kollega. Þeir Magnús Olsen, Paasche
og Liestöl töluðu allir með mikilli aðdáun um útgáfu þína af íslend-
ingabók og voru „spenntir“, þegar ég sagði þeim, að þú værir með
rit um Sæmund fróða í smíðum.“
Það er því létt í Halldóri, þegar hann þakkar Sigurði bréfið í