Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Page 38

38
UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
í bréfi Sigurðar til Halldórs 28. júlí 1933 kveður hann sér mikla
forvitni „að sjá Islandica XXIII [heftið Old Icelandic Literature] og
skrafa um allt það mikla mál við ykkur Munksgaard. Er nú mikið
undir því komið, að við séum sem vitrastir, því að þetta eru krítískir
tímar fyrir íslenzk fræði, ekki sízt í Höfn.“ Og síðar í bréfinu segir
hann: „Mér þótti vænt um, að þér líkaði minn litli formáli fyrir
Odds N. T. ekki illa. Hann var gerður af vanefnum, enda leyfði
Munksgaard mér ekki meira rúm. En þú bætir þetta upp í þínum
formála.“
Halldór dvaldist síðari hluta árs 1933 og fram yfir nýár í Kaup-
mannahöfn og vann þar að ýmsu, svo sem formála útgáfu Guð-
spjallabókarinnar 1562, er fyrr getur, og undirbúningi 7. bindis
Corpus, er hlaut heitið Icelandic Illuminated Manuscripts of the
Middle Ages. Skyldi þar sýna ýmsa hina fegurstu staði í fornum
handritum íslendinga, upphafsstafi og annað skraut, og reyndist
mikið þolinmæðisverk að leiða útgáfu þessa merka bindis farsællega
til lykta, en það kom ekki út fyrr en 1935. Halldór brá sér til Stokk-
hólms upp úr miðjum október, víst í fylgd með Munksgaardshjón-
unum, og átti nokkra góða daga þar með þeim og Sigurði Nordal
í hópi sænskra vina og starfsbræðra, en á leiðinni til Hafnar aftur
kom hann við í Ósló og segir svo frá dvölinni þar í bréfi til Sigurðar
2. nóvember:
„Beztu þakkir fyrir samveruna í Stokkhólmi. Ferðin til Óslóar
gekk vel. Ég var þar frá því á þriðjudagskveldi til laugardagskvölds
og fann dvölina þar skemmtilega. Ég hitti þá Magnús Olsen og
Paasche í miðdegi hjá Gustav Raabe. Komst þar í tal Árnanefndin,
og eins og við var að búast, hélt Olsen hennar taum, en Paasche
var heldur hlynntur tillögu minni. Það kom ofurstutt grein um þetta
í „Aftenposten“, en líklega von á meiru seinna. Dr. Laache hitti ég
líka og líkaði vel við hann - það er ágætur president fyrir Johnson
Club. Hann bauð mér ásamt yfirmanni sínum ríkisskjalaverðinum
og dr. Amundsen til miðdags á Continental og var þar skemmti-
legt.“
Halldór minnist í bréfinu á tillögu sína um Árnanefnd, og hefur
hann þá í huga niðurlag rits síns um forníslenzkar bókmenntir, sem
áður var minnzt á, þar sem hann hreyfir svipuðum tillögum og í
Skírnisgrein sinni 1929. En þarna urðu þær fyrst kunnar að ráði er-
lendis og vöktu talsverða athygli og nokkra gremju manna sem
Finns Jónssonar og hans sinna, er þótti að sér vegið í hinni hrein-