Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Síða 40

40
UM VINÁTTU OG BRÉFASKIPTI
En í bréfi hálfum mánuði síðar, 30. júlí, einnig frá London, kveðst
hann hafa gleymt í síðasta bréíi að skamma Sigurð fyrir eitt „í sam-
bandi við okkar látna og liðna Firm. Hann var heiðinn og vildi lifa
og deyja svo — enda var útför hans svo í Khöfn. En svo tókuð þið
upp á því að láta syngja latínskan útfararsálm við minningarhátíð
háskólans og hafa þar við Martein [biskup í Landakoti] með mítur
og annan þess konar hégóma. Þctta fannst mér illa og ómannlega
gert af ykkur. Og ef Finnur lifir í öðrum heimi, mun hann líta ykkur
hornauga fyrir vikið - og það eigið þið skilið.“
Sigurður svarar þessari ádrepu í bréfi 18. ágúst 1934, þar sem
hann segir: „Ég beygi höfuð mitt í auðmýkt undir ávítur þínar fyrir
sálmasönginn eftir Finn. Við héldum, að hann mundi fyrirgefa það,
af því að það var á latínu. Á mítri Marteins biskups berum við enga
ábyrgð, en þeim Finni hefði nú vel geta komið saman, því Marteinn
er bezti karl og andlegur í hófi. En hali Finnur vaknað upp í öðru
lífi, hefur hann haft þar margt að prótestera á móti, og fyrst og fremst
sjálfu því facto, að hann væri lifandi!
Arup var hér á dögunum, og Jón Helgason er hér enn, og hef ég
skrafað við báða nokkuð um, hvað gera eigi í Höfn. Ekki er gott að
sjá, hvað úr neinu verður, en einhver hreyfing er þó komin á málið.
Mest er undir því komið, hvað þú getur gert og vilt gera, því að
Institút verður þar ekkert, nema þú komir til skjalanna. Því miður
var ekki tiltækilegt fyrir mig að koma til Hafnar í sumar, stórveldin
tvö, time and money, leyfa það ekki. En næsta surnar býst ég við að
verða í Höfn. Annars langar okkur mikið að sjá þig hérna, og það væri
gaman að fá hjá þér nokkra fyrirlestra í háskólanum. Við Alex-
ander höfurn oft talað um þetta, og hann væri viss með að drífa
upp einhverja peninga til þess, með sínum alkunna dugnaði, ef
hann vissi, hvort þú gætir komið og hvenær. Þætti mér vænt um
að heyra álit þitt um þetta við tækifæri. Það er nú orðið fulllangt síð-
an þú hefur komið til íslands, og þó að allt sé hér ekki í því ástandi,
sem maður myndi helzt kjósa, þá er furða, hvað allt slampast áfram
ennþá, og vonandi verður banninu aflétt í vetur, svo að hægt verði
að bjóða þér einn frjálsan sjúss, þegar þú kemur.“
Halldór skrifaði Sigurði 13. janúar 1935 og segir þar m. a.: „Munks-
gaard skrifar mér, að nú sé einhver nefnd að komast á laggirnar með
ellefu meðlimum, dönskum og íslenzkum, og segir, að ég og þú eigurn
að vera þar með. Nefndin kvað eiga að halda fund þriðja hvert ár!
En Munksgaard kvartar sáran yfir því, að hann eigi ekki að vera þar