Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1977, Síða 49

HALLDÓRS HERMANNSSONAR OG SIGURÐAR NORDALS
49
kennir margra grasa. Þar er m. a. ágæt útgáfa íslendingabókar Ara
fróða, útgáfur áður óprentaðra rita frá 17. og 18. öld, tvö bindi um
uppdrætti Islands, frá ýmsum tímum, ævisaga Eggerts Ólafssonar,
rit um Vínlandsferðirnar o. s. frv. En nær helmingur bindanna fjallar
beinlínis um bókfræðileg efni, og eru þessi rit, ásamt skránni um
Fiskesafn, ómissandi handbækur fyrir hvern mann, sem við íslenzkar
bókmenntir fæst, í hverri grein sem er. Verður það seint metið að
verðleikum, hvílíkt brautryðjandastarf Halldór Hermannsson hefir
innt af höndum í íslenzkri bókfræði. Auk þeirra verka, sem nú hafa
verið nefnd, hefir hann ritað allmikið af greinum í íslenzk blöð og
tímarit, vestan hafs og austan, rit á dönsku um íslendinga í Vestur-
heimi, formála að Guðspjallabók Ólafs Hjaltasonar (Monumenta
typographica Islandica II) og formála tveggja bindanna í Corpus
codicum Islandicorum, annan þeirra fyrir hinu víðfræga myndabindi
(Icelandic Illuminated Manuscripts), sem hann viðaði og valdi efni
í. Allt, sem hann hefir látið frá sér fara, er leyst af höndum með vand-
virkni og smekk, og hann er jafnvígur rithöfundur á enska tungu og
íslenzku. Við bókfræðileg rit reynir eins og liggur í hlutarins eðli
mest á fróðleik og nákvæmni. En Halldór Hermannsson hefir sýnt
það í ýmsum öðrum ritum sínum, að hann er bæði hugkvæmur maður
og skarpskyggn. Og hann hefir auk þess bæði í ritum og ritgerðum
sett fram ýmsar aðfinnslur og umbótatillögur um skipulag starfsem-
innar í íslenzkum fræðum, sem hafa vakið mikla athygli og væntan-
lega eiga eftir að leiða til nýrra framkvæmda."
I greinarlok getur Sigurður þess, að Háskóli íslands hafi boðið
Halldóri að flytja fyrirlestra næsta haust og hann lofað að koma.
Þessi grein og önnur vinsemd, er Halldóri var sýnd á afmælinu,
glöddu hann mjög, en hann segir svo í bréfi til Sigurðar 14. febrúar
1938: „Beztu þakkir fyrir heillaóskaskeyti, sem þú sendir mér ásamt
öðrum á sextugsafmæli mínu, og þá ekki síður fyrir þína mjög vin-
samlegu grein um mig í „Nýja dagblaðinu“, og hlýt ég að játa, að
þú berir þar of mikið lof á mig, en við það get ég ekki ráðið.“
Hann kveðst ekki finna svo mjög til aldursins ennþá, „nema gigt-
arstingir sækja á mig með köflum, og ég finn það, að ég get ekki unnið
eins mikið og fljótt eins og ég gerði, meðan ég var yngri, og er það
auðvitað eðlilegt."
Þetta reyndust orð að sönnu, því að svo fór fyrir Halldóri ári
síðar, að hann varð höndum seinni að svara Sigurði, vissi ekki fyrri
til en komin voru tvö bréf frá honum, skrifuð 30. nóvember 1938
4