Réttur - 01.10.1929, Blaðsíða 5

Kjettur] UPPRUNI NÝLENDUAUÐS EVRÓPU
213
urinnflutninginn, — til að auka gull- og silfureign
einstaklinga og hins opinbera. Aðeins í gulli voru á
þessum tíma mótaðar 50 miljónir punda. (Sombart II.
59. kap.). Samtímis átti sjer stað nokkur auðmagns-
útflutningur, nefnilega til »nýlendanna« í Norður-
Ameríku.
Þó vegur auðmagnsútflutningurinn frá Hollandi upp
á móti þeim auðmagnsútflutningi. Nokkurn afgang
til útflutnings hafði England því ekki á þessari öld.
Breski ríkishagfræðingurinn C. K. Hobson, helsti sjer-
fræðingur Englands í sögu auðmagnsútflutningsins,
lýsir þessari staðreynd með eftirfarandi setningu: »Á
seytjándu og 18. öld var líklega flutt inn meira auð-
magn til Stóra-Bretlands en út« (C. K. Hobson: »The
Export of Capitak s. XV.).
Á nítjándu öld hafði England heldur ekki neinn af-
gang í verslunar- og siglingajöfnuði sínum við útland-
ið. Þegar í byrjun þriðja tugs aldarinnar er tekjuhalli
í verslunarjöfnuði Englendinga. England breytist nú í
»okrararíki«, sem greiðir verslunarhalla sinn með
vaxtatekjum frá útlöndum.
Samtímis byrjar auðmagnsútflutningur, en hann er
þó altaf miklu minni en hinar árlegu tekjur frá út-
landinu.
Nú höfum við fylgt eftir þræðinum. Engkmd hefur
elclci á nolckru tímabili flutt út vöruafgang til nýlendn-
anna. Engu aö siöur er eign Englands í útlandmu í
dag um 4000 miljónir punda.
Það er full ástæða til, að menn reki í rogastans yfir
þessari staðreynd. Hin venjulega hugmynd um að
eignir Englands eigi rót sína að rekja til tekjuafgangs
þess, reynist röng. England hefur aldrei haft neinn
raunverulegan tekjuafgang. Risaauður þess í nýlend-
unum hefur vaxið upp af sjálfu sjer!
Það er tiltölulega auðvelt að athuga hvernig auður
vex frá byrjun. Frá því er England fyrst eignaðist