Réttur - 01.10.1929, Blaðsíða 109

Rjetturj NÝ ÓFRIÐARBLIKA 317
ann. En ennþá er deilan milli Kína og Rússlands óút-
kljáð, og ekki er enn gott að sjá, hverjar endalyktir
hún fær, hvort Nankingstjórnin láti undan Ráðstjórn-
ar-Rússlandi og semji við það samkvæmt kröfum þess,
eða dragi deiluna á langinn, eins og hún hefir gert til
þessa. Nankingstjórnin hefir kvað eftir annað sýnt sig
líklega til samkomulags, en falsið og alvöruleysið hefir
skinið svo í gegnum tillögur hennar, að ekkert mark
hefir mátt á þeim taka. En á hinn bóginn hafa árásir
og ofsóknir hvítliðanna og hinna kínversku valdhafa
verið ótvíræðar á hendur þegnum Ráðstjórnar-Rúss-
lands. Þeim hefir ekki lint síðan 10. júlí í sumar. Ráð-
stjórnin hefir því orðið að’setja rauða herinn í vetr-
arherbúðir á austurlandamæri Rússlands til þess að
verja landslýðinn gegn fjandmönnum verkalýðsins.
Verkalýðurinn rússneski er reiðubúinn að taka enn
einu sinni vopn í hönd og verja land sitt gegn árásum
auðvaldsins. Hann hefir gert það fyr. Hann gerði það
á dögum borgarastyrjaldarinnar 1917—21 og veitti
þá auðvaldi alheimsins slíka löðrunga, er því mætti
vera minnisstæðir. í fyrsta skifti í veraldarsögunni
hefir verkalýðurinn eignast sitt föðurland. Nú hefir
hann land að verja. Hann gengur, ef á þarf að halda,
glaður út í baráttuna við auðvald alls heimsins, því að
hann veit, hvað hann missir, ef auðvaldinu tækist að
ráða niðurlögum Ráðstjórnar-Rússlands. Þá myndi
auðvaldið mola undir járnhæl sínum hið sósíalistiska
þjóðfélag, sem verkalýðurinn er að skapa, hina nýju
menningu, er sinaberar hendur hans eru að mynda og
móta. En verkalýður alls heims lætur slíkt aldrei
verða. Ef auðvaldið dirfist að efna til herfarar gegn
Ráðstjórnar-Rússlandi, þá ætti sú för að verða síðasta
ganga þess í þessum heimi.
18. október 1929.
Sverrir Kristjánsson.