Réttur - 01.10.1929, Blaðsíða 24

232 FYRSTA AR MITT SEM VERKAMAÐUR I R T? [Rjettur
aðrir töiuðu. Jeg fjekk mjer skrifbók og blýant og tók
að skrifa upp nöfnin á verkfærunum okkar og fleiru
þarna í verksmiðjunni. Oft bað jeg fjelaga mína að
skrifa í bókina mína það sem þeir sögðu við mig og
bera fram seint og greinilega. Þeir voru allir fjarska
fúsir á að hjálpa mjer, og þegar jeg fjekk hvíldar-
stundir, náði jeg mjer í kennara. Þannig lærði jeg á
2 mánuðum svo mikið í málinu, að jeg skildi alt sem
nauðsynlegast var til starfsins.
Jeg minnist einkum með þakklæti hans Baladins,
kornungs manns, sem stundaði á kvöldin nám í menta-
skóla fyrir verkamenn og varð stúdent þá í lok skóla-
ársins, og hans Barajants, er var herforingi í borg-
arastyrjöldinni. Hann mun hafa verið rúmlega tví-
tugur. Hann er einnig við nám á kvöldin og býr sig
undir að verða efnafræðingur. Þeir þreyttust aldrei á
að hjálpa mjer við málnámið. Svo las jeg dagblöðin á
kvöldin, eftir föngum, og tókst mjer eftir 3—4 mán-
uði nokkurnveginn að komast að því, sem í þeim stóð.
Mjer verður svo skrafdrjúgt um þetta, af því það er
mjög nauðsynlegt að kynnast vel málinu, ef takast á
að fylgjast vel með öllu sem gerist.
Fyrsim kynnin í verksmiðjunni.
Jeg tók undir eins eftir því og mjer fjell vel að sjá,
hve verkamennirnir voru frjálsir ferða sinna. Vinnan
er svo löguð, að öðru hverju koma stundir, er vjelarn-
ar ganga umsjónarlaust, og ekki þarf að líta eftir
blöndukerunum. Þá geta verkamennirnir hvílt sig.
Reykingar eru harðbannaðar nema í vissum reykinga-
sal, og þangað verða þeir að fara, sem langar að
reykja. Þegar hvíldarstund kom, var það oft að Póma-
gajef sagði: »Nú förum við í reyking«. Þar voru þá
stundum fleiri »í reyking«, og bar þá margt. á góma,
vinnan, iðnfjelagið, flokkurinn, íbúðirnar, kaupið o. s.