Réttur - 01.01.1974, Síða 46

Við ströndina i Warnemiinde, „Hotel Neptun“ í
baksýn.
Sósíalistíska sameiningarflokknum (SED) hefur
oft verið borinn á brýn rétttrúnaður og kreddufesta
— og ekki alltaf að ástæðulausu.* Það er mikil
freisting róttækum byltingarkenningum að stirðna,
er þær komast i snertingu við ríkisvald, — það
þarf ekki nema líta á örlög kristninnar. Það er sósí-
alistum mikil nauðsyn að vera vel á verði I þessum
efnum, ekki sízt eftir valdatöku verkalýðsins, og
hafa í heiðri þá reglu, er Lenín taldi aðalundirstöðu
sósíalistisks flokks ásamt „einingu í verki", en
það var „frelsi til umræðna."
Hin sósíalistíska þýzka þjóð er ekki aðeins þjóð
verkamanna og bænda, svo sem lýðveldi hennar
einkennist af í mótsetningu við borgaralega lýð-
veldið hinu megin. Hún mun og í framtíðinni í æ
ríkara mæli risa undir þeim arfi, sem Marx og
Goethe o. fl. gáfu henni, — verða þjóð skálda
og hugsuða („Volk der Dichter und Denker"). Um-
ræðufrelsið er skilyrði þeirrar þróunar. Engels fór
ekki í grafgötur með nauðsyn þess. I bréfinu til
Bebels 9. ágúst 1890 undirstrikar hann: „Flokkur-
inn er svo stór, að algert umræðufrelsi innan hans
er nauðsyn." Og í bréfinu til Trier 18. des. 1889
hafði hann beinlinis sagt: „Verkalýðshreyfingin á
allt undir hvassri gagnrýni á þjóðfélaginu. Gagnrýni
er lífsviðurværi hennar. Hvernig gæti hún viljað
sjálf forðast gagnrýni, banna umræður. Krefjumst
vér þá málfrelsis fyrir oss af öðrum, til þess eins
að afnema það í eigin röðum?" —
„Oft er það gott, er gamlir kveða", — lærifeð-
urnir miklu voru vissulega afdráttarlausir I fullyrð-
ingum sínum. — Þeir þekktu að visu ekki for-
heimskvandi fjöldapressu auðvaldsins í allri sinni
máttugu mynd, — þessa mikilvirku skoðanaverk-
smiðju, stóriðjuframleiðslu peningavaldsins á dauð-
um sálum, — en þeir myndu líklega hafa sagt
við okkur að með svo góðan málstað sem sósíal-
ismann og með máttug verklýðssamtök að baki
ætti okkur ekki að verða skotaskuld úr því að sigr-
ast á áróðri auðvaldsins.
Það er engum efa bundið að með hinni nýju
flokksstjórn undir forsæti Honeckers, gengur þró-
unin öll í DDR í rétta átt áfram á efnahags- og
menningarsviðinu sem fyrr. Við skulum og vona
að hún feti fram á við hvað frjálsræði snertir, taki
að sýna yfirburði sósíalismans eigi aðeins í skipu-
lagningu heldurog í frelsi.
* Islenskri borgarastétt ferst vissulega ekki að
varpa rétttrúnaðarásökunum að öðrum, þó svo blöð
hennai iðki það grjótkast úr glerhúsum sinum. Hún
trúir enn í hagfræði á löngu dauða „frjálsa sam-
keppni" nítjándu aldar, — og viðheldur þar að
auki í stjórnarskrá sinni sem rikistrú gömlum þýzk-
um bábiljum: rétttrúnaði lútherskunnar — og vill
láta troða æfafornum helgisögnum sem heilögum
sannleika í börn á atomöld. Og þessi blessuð borg-
arastétt okkar á jafnvel til að heimta að börnum sé
kennt að tigna sem guð einn ágætan uppreisnar-
mann, sem krossfestur var sem fleiri forðum daga,
— en ætlar svo af göflum að ganga af reiði, ef
börnum er sagður sannleikur um þær þúsundir
píslarvotta, sem vinir hennar og verndarar, Banda-
rikjamenn, drepa ár eftir ár.
46