Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1945, Side 50

Guð m. G. Hagalín:
igurjon C
se rliKjnr
Þegar Sigurjón Á. Ólafsson, formaður Sjó-
mannafélags Reykjavíkur, varð sextugur, hugð-
ist ég senda lionum símleiðis tvær, þrjár vísur,
og svo settist ég við að ríma. En bæði var það,
að mjög vildi teygjast úr bragnum og ærið sjald-
gttíft, að ég yrki vísur, enda tókst ekki betur til
en svo, að ég fékk ekki lokið kveðskapnum í
tæka tíð. Fleygði ég þá blöðunum frá mér í
fússi. En fyrir skemmstu rakst ég á þau einn
sunnudagsmorgun, settist við á nýjan leik og
sat Iengi dags, og hér er bann svo kominn, brag-
urinn.
Höfundur.
Bær á hól við hýra vík
horfir út á sœinn
og mót hvanna brattri brík
brosir sumardaginn.
En um vetur byrgir brá
björtu fannatrafi,
af því kaldan andar þá
oft frá dal sem hafi.
Me'ófœtt þrek og manndóm þinn
mátti ei þarna saka:
Snemma lœróir köldukinn
klífa og barning taka.
Vestur í Fjörðum fjöllin há
ferleg sýnist mörgum,
brattar skriðiir, gnípa, gjá,
gljúfur í skuggabjörgum.
Þó að brimiö byldi á klöpp,
bryti á gljúpum sandi,
fannst þér von um feng og höpp
fleiri á sjó en landi.
Þröngir dalir, fossaföll,
fátt um sléttar grurtdir,
bleikir teigar, blómguS höll
bröttum flugum undir.
Hló þér líka hugurinn
hafsins móti boSum,
þegar sædrif sveiS á kinn,
söng í þöndum voSum.
Klappir, nesin klungurber,
hvítar, sendnar víkur,
svartir drangar, skarfasker,
skútar, hamrabríkur.
SíSar lœrSir lífsins kver,
lögmál þurfti ei efa:
Fúin skúta, skerfur þér
skammtaSur naumt úr hnefa.
Fyrir landi liggur sær
lygn eSa boSum skrýfSur,
strýkur milt, en stundum slœr
straumi og vindum ýfSur.
Þeirra er skammta skerf og gjald,
skrifa feng og selja’ ’ann —
þeirra er dýröin, þeirra er vald,
þitt er strit og eljan.
320
VÍKINGVR