Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1987, Síða 70

r
Þingfulltrúar á þingl
V.V.S.Í 1965.
Tveir ötulir félagsmenn
V.S.F.Í., um áraraðir,
ásamt þáverandi for-
manni Kvenfélagsins
Keðjunnar. Frá vinstri:
Þorsteinn Árnason, átti
sæti í stjórn FFSI í
fjölda ára, Jónína
Loftsdóttir og Hafliði
Hafliðason.
70 VÍKINGUR
laganna. Þar var líka fyrsta
aösetur Sparisjóös vélstjóra.
Þessi húsakaup voru sam-
tökum sjómanna sem aö
þeim stóöu mikið happaspor.
Sparisjóður vélstjóra
Sparisjóður vélstjóra er nú
orðinn heilmikill banki. Menn
voru ekki á eitt sáttir þegar
hugmyndin kom fyrst fram.
Sumum fannst hugmyndin
rugl. Þannig var aö í langa
verkfallinu ræddum viö um aö
stofna sjálfir til kaupskipaút-
gerðar og sýna þar meö
skipafélögunum aö hægt væri
aö reka skip meö ágóða og
greiða jafnframt þaö kaup
sem við fórum fram á. Þaö var
þá sem Hafliði Hafliðason
vélstjóri hjá Eimskip kom
fram meö hugmyndina aö
stofnun Sparisjóös vélstjóra.
Viö ræddum þetta á FFSÍ
þingum en ekkert varö af
framkvæmdum. Eftir marga
fundi var loks ákveöiö að
stofna sparisjóðinn. Hafliöi
vildi ekki vera í stjórn en kon-
an hans, Jónína Loftsdóttir,
var i fyrstu stjórninni ásamt
Hallgrimi Jónssyni og Gísla
Jónssyni.
Ritstjóri í aukavinnu
— En hvernig varð Örn
ritstjóri Vikingsins?
— Þaö vildi þannig til aö
áriö 1962 vantaði ritstjóra aö
blaðinu. Tillaga kom fram um
að viö Guðmundur Jensson,
sem var framkvæmdastjóri
FFSÍ, yröum báöir ritstjórar.
Þetta var samþykkt. Hjá mér
var þetta allt aukavinna og aö
auki mjög litiö borguð —var
nánast sjálfboöavinna þar
sem blaðiö haföi litil efni á aö
greiða laun. í minn hlut kom
aö skrifa i blaðið ásamt Guö-
mundi, annast umsjón með
setningu og umbroti i prent-
smiðju. Einnig annaðist ég
allan prófarkalestur. Guö-
mundur sá um fjármál blaös-
ins og haföi yfirumsjón með
þvi. Viö auglýstum eftir
starfsstúlku og vorum mjög
heppnir, ráöin var Guöbjörg
Sigurðardóttir og sá hún um
söfnun auglýsinga ásamt
fleiri störfum á skrifstofunni.
Skemmtilegt en erfitt
— En hvernig gekk efnis-
öflun i blaöiö?
— Við treystum auðvitað á
félagana til aö skrifa í Viking-
inn og margir voru mjög
duglegir og sendu okkur
greinar reglulega. Síöar þeg-
ar menn eltust og þreyttust
var þetta oft mesti barningur.
Maöur þýddi þá úr blööum
ýmislegt sem varfræðandi og
forvitnilegt, eða skrifaði frá
eigin brjósti — oft án þess aö
höfundar væri getið. Okkur
fannst aö þaö yröi of leiði-
gjarnt ef nöfn tveggja manna
stæöu undir öllum greinun-
um! Þetta var skemmtilegt en
oft mjög erfitt. Ég skrifaöi
mikiö á nóttunni og svo þegar
tími gafst til var ekið til