Andvari - 01.01.1928, Blaðsíða 63
Andvari
Flugferöir
61
inn handa aðkomandi, en hinn handa fráfarandi flugvél-
um. Síðasta sumar fór eða kom flugvél til flughafnar-
innar í Höln á 2,9 mínútna fresti, og sýnir þetta, að hér
er urn enga smáræðisumferð að ræða.
Versti óvinur flugsamgangna er þokan, og þá sérstak-
lega sú, sem liggur með jörðunni. Vísindi og iðnfræði
eru að vísu langt komin í því að gera flugsamgöngur
kleifar og öruggar, þótt þoka sé á. Þó eru ekki enn
úppfundin svo nákvæm og áreiðanleg verkfæri, að þau
tryggi flugvélum hættulausa lending í þoku. Nauðsyn-
legasta áhaldið við flug í þoku er jafnvægismælir. Eins
og kunnugt er, þá missir flugmaðurinn í þéttri þoku
jafnvægisskynjunina, og hann finnur þess vegna ekki,
hvort og hvernig flugvélin breytir stöðu sinni til jarð-
skorpunnar. Þess vegna er honum nauðsynlegt áhald,
jufnvægismælirinn, sem sýnir honum hve nær sem er
stöðu flugvélarinnar til jarðarinnar. Þessir jafnvægis-
mælar eru ekki allir eins, og skal þeim ekki lýst hér,
en nefna má það þó, að ein algengasta tegundin byggist
á sama náttúrulögmáli sem skopparakringla, og reynsla
sú, sem fengin er af þeim bendir á, að þeir séu full-
nægjandi.
Annar mikilsverður hlutur til tryggingar flugfara er
þráðlausi síminn. Eins og menn vita, er þráðlaust firð-
tal tiltölulega nýuppfundið, en hefir þó á þeim stutta
tíma, sem frá er liðinn, tekið þeim geysiframförum, að
síðastliðið sumar tókst að halda stöðugu sambandi
milli flugvéla og jarðstöðva, ef fjarlægðin milli þeirra fór
ekki fram úr 400 km. Þegar flugvélin er komin í lopt
upp, er fleygt út ca. 70 m. löngum vírenda, og er það
loptnet flugvélarinnar. Hagnaðurinn við þetta er auðsær;
flugmaðurinn er nú fær um að afla sér allrar vitneskju
um veðurbreytingar og getur eftir því hagað ferð sinni.