Andvari - 01.01.1928, Blaðsíða 75

Andvari
Söfnunarsjóðurinn
73
neinar hömlur á framkvæmdir einstaklinganna, en hins
vegar ekki veita þeim neinn stuðning; eftir því voru t.
d. allir styrktarsjóðir viðsjárverðir, því að þeir gætu
dregið úr áhuga manna á því, að sjá sjálfir fyrir sér.
Síra Arnljótur hafði orðið svo gagntekinn af kenningu
þessari, að hann gat ekki séð gallana á henni, og því
var eðlilegt, að hann væri mótfallinn lögunum um söfn-
unarsjóðinn, sem tekur að sér að geyma og ávaxta
ýmiss konar styrktarsjóði og þannig fer í bága við eitt
meginatriði þeirrar kenningar, er honum þótti rétt vera.
Þegar álit nefndarinnar og tillaga hennar um að fella
frumvarpið var komin fram í efri deild, lagði eg mig
fram um að tala sem rækilegast um málið við hina aðra
þingmenn í deildinni, og svo fór, að frumvarpið var
samþykkt óbreytt með atkvæðum þeirra allra gegn at-
kvæðum nefndarmannanna þriggja, og varð að Iögum
10. febr. 1888.
I lögunum um söfnunarsjóðinn var tekið fram, að um
tvö atriði yrðu síðar sett ákvæði með Iögum. Annað var
það, að þegar efni sjóðsins leyfðu, skyldu forstjórar og
sýslunarmenn hans fá borgun fyrir starfa sinn. Þessu
var fullnægt með lögum, dags. 6. nóv. 1897. Hitt at-
riðið var, að færa mætti niður þann hluta vaxtanna, sem
upphaflega var ákveðið að ganga skyldi til kostnaðar
og varasjóðs, þegar varasjóðurinn væri orðinn svo stór,
að það þætti fært; þessi heimild var notuð með lögum,
dags. 16. nóv. 1907, þar sem ákveðið var, að af vöxt-
unum í heild sinni, að frádregnum dagvöxtum af inn-
stæðufé, skyldi eigi meira ganga til kostnaðar og vara-
sjóðs en 5 af hundraði. Að öðru leyti eru lög söfnunar-
sjóðsins óbreytt, eins og þau voru upphaflega, og hann
er orðinn það, sem hann er, án þess að fá neinn fjár-