Andvari - 01.01.1928, Síða 90
88
Gerhey
Andvart
áætli, að 1/2—3/4 heyskapartímans fari í það að verka
heyið, þurrka það, í erfiðum árum jafnvel enn meiri.
Þessi heyverkun þýðir þá, að hvert heimili á landinu
getur 2—3 faldað heyfenginn yfir sumarið með sama
mannafla og á sama landi. Bændur geta með öðrum
orðum 2—3 faldað bústofn sinn eða framleiðslu sína,
án þess að kostnaðurinn hafi vaxið um einn einasta
eyri. Ef slík umbót á búskaparhögum þjóðarinnar megnar
ekki að bjarga íslenzkum landbúnaði úr því öngþveiti,
sem hann nú er í, þá sé eg ekki þau ráð, sem ætla
megi að dugi honum betur.
Enn er einn kostur þessarar heyverkunar, sem ekki
er lítilsverður. Einyrkinn, sem allt af á í vök að verjast,
stendur hér jafnvel að vígi sem stórbóndinn. Hann getur
að kveldi keyrt heyfenginn sinn í tópt og á ekkert á
hættu, hvort sem er blásandi þerrir eða beljandi rigning.
Það er ekkert til lengur, sem heitir að hey hrekist
og skemmist eða mygli og verði ónýt.
Aldrei framar þarf það að koma fyrir, að hey flæði
eða fjúki eða hitni og brenni.
Þá heyverkunaraðferð, sem gerir landbúnaðinn með
öllu óháðan veðráttufarinu, hika eg ekki við að kalla
einhverja almerkilegustu uppfundning, sem gerð hefir
verið á sviði landbúnaðar til þessa dags, og hún er svo
þýðingarmikil, að hún verður aldrei metin til peninga.
Hún er upphaf að nýjum framförum í landbúnaði, sem
engan hefir órað fyrir.
M. ]úl. Magnús,
læknir.