Andvari - 01.01.1928, Page 101

Andvari
Þættir úr menningarsögu Veslmannaeyja
99
í viku og fuglinn sóltur til þeirra um leið. Lundatíminn
byrjar síðast í júní.
Lundaskrína, -u, -ur, kvk., kassi eða kistill, sem lunda-
mönnum var færður matur í.
Lundatími (fuglatími), -a, kk., tímabilið, sem lunda-
veiðarnar standa yfir.
Fug/a, -adi, -að, veiða lunda. Fugla vel eða illa eftir
því sem gekk að veiða.
Fuglasumar, -s, kvk., sumar, er mikið veiðist af lunda.
Þetta var gott fuglasumar var t. d. sagt.
Lundaveður, -s, kvk., þegar gott er að vera til lunda.
Lundaból, -s, kvk. Áður höfðust lundamenn við í fjár-
bólum og heybólum í úteyjum, meðan þeir lágu við, en
nú hafa þeir í flestum úteyjum komið sér upp lunda-
kofum eða liggja í tjöldum.
Til bóls, kalla til bóls. Veiðimenn, er lágu við til
lunda í úteyjum, fóru eftir vissum ákveðnum reglum;
þannig var það venja, að þeir fóru allir saman út á
morgnana, venjulega um klukkan sex, enginn mátti fara
einn sér. Klukkan 12 komu allir til bóls til miðdegis-
verðar og fóru svo út aftur að loknum miðdegisverði til
veiða. Um kvöldið klukkan 7—8 kallaði fyrirliðinn alla
til bóls, eins og það var kallað, og er enn, og var þá
etinn kvöldverður og síðan gengið til svefns. Aldrei átu
menn heitan mat, þó að nú tíðkist það, nema ef soðinn
var lundi, né vökvun annað en kaffi. Oft var glatt á
hjalla hjá lundamönnum, og sóttu menn mjög eftir því
að fá að liggja við í úteyjum, svo að jafnvel þekktist
það, að menn, sem flutzt höfðu til útlanda, brugðu sér
heim sumar og sumar til þess að geta legið við í út-
eyjum. Erfitt var oft með vatn í úteyjum í þurrka-
sumrum, einkum í Suðurey og varð því oft að færa
lundamönnum vatn að heiman. Sumstaðar er þó svolítill