Andvari - 01.01.1928, Blaðsíða 103

Andvari
Þættir úr menningarsögu Vestmannaeyja
101
meðan þessi veiðiaðferð var notuð. Við netjaveiði var
stundum notuð uppistaða.
Veifa, -u, -ur, kvk., merki er menn í úteyjum, er lágu
þar við, settu upp þegar þeir vildu, að komið væri til
þeirra á milli föstu ferðanna, en venjulega var farið,
eins og áður er sagt, tvisvar á viku til lundamanna til
þess að færa þeim mat og sækja fugl.
Lundaboð, sjá áður um fýlaboð, ítök eða réttur til að
fá lunda úr annars leigumála, án þess að láta menn
fara, mun að eins hafa verið í Vztakletti.
Lundabura, -u, -ur, treyja eða belgúlpa, er menn voru
í til lunda; oftast var buran gyrt undir beltisólina.
Lundajul, -s, hvk., bátur, er lundi var fluttur á úr út-
eyjum. Það er lundajul að koma, sögðu menn t. d.
Sumar jarðir áttu í sameiningu báta, er farið var á í
úteyjar t. d. Kotajulið, er Ofanbyggjar áttu.
Belti, -is, beltisól, kvk. Flestir veiðimenn höfðu beltisól
úr leðri yfir um mittið, er þeir voru að veiðum, og
smeygðu fuglunum, er þeir veiddu, um hausinn undir
beltisólina og báru hann þannig heim að bóli, einkum
þegar lítið veiddist og eigi þótti taka því að binda hann
saman. Hann hafði marga á belti, það var raðað á beltið
hans, var sagt. Hver jörð í sameiningu lét 1 mann til
Iunda og var svo fuglinum skipt jafnt, var þessu skipu-
lagi komið á, eftir að farið var að veiða með háf. Væri
enginn frá einhverri jörð, var henni skiptur viss partur,
sem kallaður var jarðarhlutur. Meðan netja- og grefla-
veiðin var viðhöfð, fóru oft margir frá hverri jörð, og
fekk þá hver það, sem hann náði.
Kippa, -u, -ur, kvk,, eða lundakippa, eitt hundrað
lundar bundnir saman um hálsinn á snæri, voru settir 5
til 10 fuglar í hvert knýti á snærinu og ríghert að.
Aldrei var bundið meira saman í eitt af lunda en