Andvari - 01.01.1917, Side 60

52
Alþýðutryggingar.
[Andvari.
henni var miklu magnaðri heldur en gegn sjúkra- og
slysatryggingunni, því að hjer var um miklu meira
nýmæli að ræða eða »stökk út í myrkriðcc eins
og sagt var. Bismarck varð að beita öllum sínum á-
hrifum til þess að koma frumvarpinu fram og tókst
að fá það samþykt með fárra atkvæða mun, svo að
það varð að lögum 22. júní 1887. Síðan hafa verið
gerðar á því nokkrar breytingar og nú síðast eru al-
þýðutryggingarlögin (Reichsversicherungsordnung) frá
1911 komin í þeirra stað.
Samkvæmt þeim eru tryggingarskyldir allir verka-
menn, sveinar, lærlingar og þjónustufólk, sem vinnur
fyrir kaupi, ennfremur sýslunarmenn við alvinnu-
fyrirtæki, verslunarþjónar og kennarar, ef árskaup
þeirra fer ekki fram úr 2000 m. (1800 kr.) og loks
skipshafnir á þýskum skipum. Með tilskipun má
færa tryggingarskylduna út til manna, sem vinna
fyrir aðra heima lijá sjer, og lil sjálfstæðra iðnaðar-
manna, sem hafa að eins einn eða engan mann í
þjónustu sinni. Auk þess geta orðið aðnjótandi trygg-
ingarinnar eftir eigin ósk, án þess að vera trygging-
arskyldir, sýslunarmenn við atvinnufyrirtæki, kennar-
ar o. fl., sem hafa í laun 2—3000 m. (1800—2700
kr.), iðnaðarmenn, sem hafa í rnesta lagi 2 trygg-
ingarskylda menn í þjónustu sinni, og loks þeir,
sem ekki eru tryggingarskyldir vegna þess að þeir
vinna aðeins fyrir mat sínum eða þeir hafa enga
fasta vinnu, heldur eru í vinnu hingað og þangað.
Hver sem trygður er fær lífeyri, ef liann vegna
veikinda eða af öðrum ástæðum verður öryrki. Ör-
yrki telst hann, ef hann getur ekki unnið sjer inn
meir en Vs af því, sem liraustir og lieilbrigðir menn
geta unnið sjer inn á sama stað við sömu vinnu.