Andvari - 01.01.1917, Síða 85

Andvari.] 1915 0g 1916. 77
merkilegu ræktunartilraunir á miðri 18. öld, þó að
litlar sjáist þar menjar þeirra nú, enda hefir náttúr-
ann ekki verið hlífin við dalinn; hann er sem sé
undir stórskemdum af foksandi, sem ógnar jafnvel
túni staðarins með eyðileggingu, en það hefir þó haldist
nokkurnveginn við líði alt frá tímum séra Bjarnar.
Foksandurinn er örsmár skeljasandur, sem að lík-
indum er kominn utan með firði, skolaður af brim-
inu upp á strendurnar. Sauðlauksdalsáin heíir stöðv-
að hann að mestu og ekið honum fram í breiðan
odda, sem nefnist Sauðlauksdalsoddi, úti fyrir dals-
mynninu. Þó hefir nokkuð af sandi fokið hátt upp
í hlíðar dalsins báðum megin og lítur það út eins
og sólskinsblettir eða líparítskriður, séð frá Eyrunum
fyrir handan.
Það sem eg þurfti annars helzt að athuga þar, var
Sauðlaulcsdalsvatn. Það eigi alllítið, nál. 1,5 km. á
lengd, en hefir eílaust einhverntíma verið lengra, ef
til vill verið sjávarvogur, en nú er alllangt til sjávar
{út á Oddann) frá vatninu og eintómur sandur, og í
því utanverðu er skeljasandsbotn, og þar er það mjög
grunt (er líklega að smáfyllast af sandi, sem bæði
fýkur í það og skolast eftir lækjum, sem í það falla).
Með suðvestur-landinu er það alldjúpt, alt að 4 m.;
þar er maragróður í botni. Hitinn í því kl. 8 e. m.
(eftir mjög heitan dag) var um 15,2—16,2° í yfir-
borði, og 14,8—15,1° í botni þar sem dýpst var.
í vatninu er töluverð silungsveiði, 600—2000, að
meðaltali 1000 á ári, nokkuð af því er urriði, en mest
bleikja, 1—2 pd. á þyngd. Má það heita mikil veiði
í jafnlitlu vatni. Eg sá allmargt af nýveiddri bleikju,
35—40 cm., og voru magar margra þeirra fullir af
vatnaskeljum (Pisidium) eingöngu. Lítur út fyrir, að