Andvari - 01.01.1883, Qupperneq 82

80
Ferð um
í Jsjóðsögunum (I. bls. 152—53); fyrir utan hellinn er
Skrúðasteinn; þar lagði skessan skrúða prestanna, áður
en hún f<5r inn með þá. Hvassviðri fengum við, þegar
við komum upp á heiðina; Mjóafjarðarheiði er allhá
(17—1800 fet), en þó er Gagnheiði miklu hærri.
Gagnheiði er nú mjög sjaldan farin; þó eru þar vörðu-
brot enn hér og hvar, því að áður en verzlun kom á
Seyðisfjörð, fóru menn þaðan kaupstaðarferðir á Eski-
fjörð, og fóru þá Gagnheiði og Fönn, en nú er sá vegur
alveg lagður niður. J>egar við fórum að beygja út af
veginum á Mjóafjarðarheiði upp á Gagnheiði, var
hvassviðrið og rigningin orðin svo mikii, að eigi var
hægt að sitja á hestunum, urðum við því altaf að
ganga, og gekk þó tregt að fá hestana móti veðrinu;
svo skall á dimmviðri og krapa-kafald, og er bærra
kom, varð víða hnésnjór og sumstaðar skaflar, er hestarnir
lágu í undir kvið, svo að eigi var gott að komast
bæði fyrir snjónum og veðrinu; hár og skegg, föx og
tögl vóru frosin og hvít, svo að bringlaði í írostdingl-
unum, og svo fórum við að villast, en komumst þó
brátt á rétta leið aptur, þegar búið var að skoða komp-
ásinn. Sjálf er heiðin mjó að ofan, en lágir hjallar og
stallar upp að aðalhryggnum beggja megin, allt var nú
hulið snjó, svo að varla sá dökkvan díl og ekkert lands-
lag í kring fyrir dimmviðrinu. Loks komumst við þó
yfir heiðina niður úr snjónum að norðanverðu, og urðu
þá fyrir okkur gamlir kunningjar af Austfjörðum, þokan
og rigningin. Af Gagnheiði kemur maður niður hjá
Stöfum niður á Seyðisfjarðarveginn, er liggur niður af
Fjarðarheiði. par er alstaðar kviksyndí og urð í
götunum, og bezt að klöngrast sem lengst frá veginum,
og er það þó aðalþjóðvegur. Um kveldið komum við á
Seyðisfjörð og var ferðinni þar lokið fyrst um sinn;
ætlaði eg þó nokkuð norður á við, til þess að skoða
nyrðri firðina, en eigi gat orðið af því, því að fylgdar-