Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 14

46
DRAUPNIR.
um. „Eitt veit ég þó", sagði hún, „og það er
það, að kærleiki og umburðarlyndi á vel við
alla. Svaraðu bónda þínum vel og hóglátlega
og þá mun skap hans blíðkast, og þú munt sanna,
að hjúskapur ykkar verður þá blessunarríkur".
„Heyr á firn!" hrópaði nú Elín. Þetta sannar
það sem ég sagði áðan, að þú þekkir Ara ekk-
ert. Á eg að segja þér hvað hann myndi gera,
ef ég færi að honum með fleðulátum? — Hún
beið ekki svars. „Hann mundi smá-kíma, banda
mér frá sér, ef ég ætlaði að nálgast hann og
spyrja mig hvað þetta ætti að þýða". „Það sýn-
ir þá, að hann á ekki biíðulátunum að venjast,
garmurinn, ef honum brygði svona við þau, en
ég átti heldur ekki við ytri fleðulæti, Elín min,
heldur hlýtt og vinalegt hjartaþel, og það sem
af því flýtur rótgróna góðvild". „Góðvild", tók
Elín upp eftir henni. „Þú ætlar að fara að skapa
úr mér nýja skepnu. Góðvild verður að grund-
vallast á einhverju aðlaðandi í fari mannsins,
annars er hún uppgerð, sem hver skynberandi
maður — og það er Ari — þekkir fyllilega".
„Finnst þér þá", spurði Solveig, „það almenn-
ingsálit manna ranglátt, að hann sé bæði elsku-
og viróingarverður maður? “ „Já, það finnst mér,
og ég hef góðar ástæður til þess. Manstu ekki
í veizlunni okkar í fyrra, hvað hann gerði sér
far um að skemma þessa uppteknu, aumu full-
nægju mína ? Og einkanlega þegar séra Ólafur