Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 153

DRAUPNIR.
18S
Þeir þögðu nú báðir, þar til ábóti rauf þögn-
ina með þessum orðum : „Ekki getur hjá því
farið, að ekki komi hneyksli — —“, en hann
bætti ekki seinni partinum við, líklega af því,
að yfirmaður hans átti hlut að máli. Svo lagði
hann blessun sína yfir hann, og bað hann að
fara í Guðs friði, og hagnýta sér sem bezt tímann
og tækifærin sér til náms og framfara. Fékk hann
honum svo bréf til Gottskálks biskups. Gekk
ábóti að þessu búnu inn í svefnstofu sína, lokaði
hurðinni á eftir sér, baðst fyrir og gekk til hvílu
sinnar í Drottins friði er hann hafði lokið dags-
verkinu eins samvizkusamlega og hann gat.
Jón Arason var skjótur að búa sig til far-
arinnar, og á svipstundu var sérhver hlutur af
hans fátæklegu munum og ferðatygjum fundinn
og lagður á sinn stað, og það sem eftir var af
nóttinni sveif hann lítt heyranlega um hurðir og
herbergi klaustursins, sumpart til að sjá til veð-
urs og sumpart réði hann sér ekki fyrir ein-
hverri innri þrá, sem hann hvorki reyndi að gera
sér skiljanlega eða hefði getað það. Því ábóti
hafði ekki haft tíma til, að segja honum neitt
greinilega um, hvert hlutverk hans eiginlega
myndi verða á Hólum — gat það heldur ekki,
því hann sá að eins ytri hliðina á því, en gat
sér til þeirrar innri, að dæma eftir aðvörunarorð-
um þeim, sem hann fékk hjá ábóta til veganestis.
Þegar fyrstu sólargeislarnir heilsuðu Eyja-