Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 51

DRAUPNIR.
83
einn af hestasveinum hans", og skotraði um
leið til hans augunum með fyrirlitningu. Biskup
veitti manninum eftirtekt og sagði brosandi:
„Já, Pétur minn, mér mun hafa sýnzt það, en
það er orðið svo dimmt, en fyrst enginn af
sveinum mínum er nálægur, en mér liggur á,
að ná hesti handa förukarli, þá gakk til þeirra
og bið þá að hafa hann til taks í kvöld fyrir
norðan kirkjugarð". „Handa förukarli", ansaði
Pétur ríkismannafæla, „þá er það auðmýkt, sem
ég á að sýna mér minna manni. Það er nær
mínu skapi, að sækja hest fyrir förukarl, en
djöfuls biskupinn*'. Og hann sótti klárinn.
Eftir litla stund sáu menn, að ræfilslegur
förukarl gekk út úr biskupsstofunni og að hest-
inum og reið upp úr tröðunum, og enginn veitti
því eftirtekt, afþví að snauðir og langtaðkomn-
ir menn sóttu oft á fund biskups, og hann gaf
þeim þá stundum hest eða eitthvað annað þarf-
legt. Þegar karl var kominn norður úr tröðun-
um, litaðist hann um og sagði við sjálfan sig:
„Það er bezt að ég komi úr gagnstæðri átt“,
og hann beygði niður holtið og út á mýrina í
áttina að Spóastöðum.
Það var komið að peim tíma, að gangna
menn komu af tjalli, og því fremur það, sem
mesta veðurblíða hafði verið gangnavikuna, að
eins lítið hélufrost á nóttum. Heimasmalar voru
farnir að búa sig til, að mæta fjallsafninu með
6-'