Draupnir - 01.05.1903, Blaðsíða 16
48
DRAUPNIR.
hennar, sem var svo gremju- og hörkulegt. „Það
er það einasta, sem eg get hvílt hugann við með
gleði; yfir þeim árum hvíla engar sviknar vonir,
en út úr því friðarheimkynni var eg fæld með
illum draumum, hið síðasta kvöld sem ég dvaldi
þar. Ég tók það líka svo, að þá myndi friðar-
sól mín til viðar gengin, og svo reyndist það og“.
Solveig bað hana að segja sér draumana
nú eða seinna. „Geriég það ekki nú",svaraði
Elín, „er óvíst hvenær það verður, því nú flytj-
um við í haust að Grýtu í Eyjafirði". „Hvað
kemur til“, spurði Solveig, „að þið hafið svo
skjótt ráðið þetta við ykkur?" en hugsaði þó:
„Ari hefir séð, að bú hans gengur til þurðar í
Garði og ætlar því að taka minni og hægari
jörð".
Það var rétt eins og Elín gæti sér til, hvað
hún var að hugsa um. Svip sumra er svo hátt-
að, að hyggnir og aðgætnir menn geta margt
lesið út úr þeim og svo var hér, því hún svar-
aði: „Onei, Ari hefir haft hagnað sinn fyrir
augum, Veiga mín, því Einar ábóti á Þverá móð-
urbróðir minn bauð honum góð kjör, fyrst Grýtu
til ábúðar og svo Laugaland, þegar það losn-
aði, ,sem helzt lítur út fyrir að verði bráðum,
og svo hefir hann lofað honuin störfum við
klaustrið í bráðina.
„Og þið ætlið ekki að bíða vorsins". „Nei,
við förum í haust, því við höfum sleppt hér